အမည္ေတြမ်ားတဲ့အေၾကာင္း

ပန္းခ်ီထိန္လင္း

ကင္းေျခမ်ားေတြက ေျခမ်ားမွမ်ားေစေတာ့ သူကကင္းေျခမ်ား။

အမည္မ်ားသူမ်ားမွာကား အမည္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ကားယားကားယား
တြားသြားေနရသလုိ၊ တြားသြားေနရသလုိ၊ တြားသြားေနရလုိ႔။

ဟုိေကြ႔ဟုိတက္နဲ႔၊ ဒီေကြ႔ဒီတက္နဲ႔
ေကြ႔ေတြမ်ားသေလာက္၊ တက္ေတြလည္းမ်ားသေလာက္ေလာက္
နာမည္ေတြလည္း မွဳိလုိေပါက္၊ ေျမြလုိေပါက္၊ ရြာ႐ုိးကုိးေပါက္။

အိမ္မွာေနေတာ့တခု၊ ဧည့္စာရင္းတုိင္ေတာ့တခု
မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာမွာတခု၊ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာတခု၊
ဒီေလာက္မ်ားတဲ့အထဲကေနမွ တကယ္ေခၚရေတာ့
ဧည့္သည္ႀကီးတဲ့၊ အုပ္ႀကီးတဲ့၊ ကတုံးႀကီးတဲ့၊ သေျပၫိဳႀကီးတဲ့၊
ေစာင့္ရတယ္၊ မီးေစာင့္ရသလုိ၊ ေရေစာင့္ရသလုိ
ဖုတ္သြင္းရထားေစာင့္သလုိေစာင့္ေနတာ ဘာကုိပါလိမ့္၊
ေစာင့္ေနတာကုိပါ ေစာင့္ေနရတာ
လွသန္းကုိ လွသန္းလုိ႔ေခၚခြင့္ရဖုိ႔
ဘဂ်မ္းကုိ ဘဂ်မ္းလုိ႔ေခၚခြင့္ရဖုိ႔
ေစာင့္၊ ေစာင့္၊ ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း၊
ေရေပၚမွာ ကုိယ့္အမည္ကုိယ္
ေရးၾကည့္ေနမိတယ္
ေရၾကည့္ေနမိတယ္။ ။

အ႐ုိးစုု

ႏွင္းခါးမုိး


က်ေနာ့္အ႐ုိးေတြကုိ က်ေနာ္ေက်းဇူးတင္တယ္
သူတုိ႔ကအခုထိ က်ေနာ့္အေပၚေကာင္းတုန္းပဲ
က်ေနာ့္ခါးက အခုထိမတ္တုန္းပဲ
က်ေနာ့္ေျခေထာက္ေတြက အခုထိအျမင့္ကုိတက္တုန္းပဲ
က်ေနာ့္လက္ဖ်ံေတြက အခုထိျမန္ဆန္သြက္လက္တုန္းပဲ
က်ေနာ့္စိတ္သြားရာေနာက္ကုိ သူကလုိက္တုန္းပဲ။

က်ေနာ့္အ႐ုိးေတြက ဘယ္တုန္းကမွ မေပ်ာ့ခဲ့ဘူး
ခုလည္း မေပ်ာ့ေသးဘူး
က်ေနာ္သတိလက္လြတ္ျဖစ္လုိ႔
က်ေနာ္ကံမေကာင္းလုိ႔
က်ဳိးတုန္းကက်ဳိးခဲ့ဘူး
ၿပီးေတာ့ျပန္ေကာင္းတာပဲ။

ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ အ႐ုိးေတြ ျပန္တူးေဖာ္ေတာ့
အ႐ုိးေတြက လူတေယာက္ရဲ႕ပုံပန္းကုိေျပာျပသတဲ့
အ႐ုိးေတြက လူတေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကုိေျပာျပသတဲ့
သူတုိ႔သန္မာခဲ့တာ
သူတုိ႔ခ်ည့္နဲ႔ခဲ့တာ
သူုတုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ
သူတုိ႔ေၾကကြဲခဲ့တာ
သူတုိ႔ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တာ
သူတုိ႔တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ...
အ႐ုိးေတြက မလိမ္ဘူး။

အ႐ုိးသားဆုံးႏွလုံးသားမ်ား၏အစုအေ၀းကုိ
အ႐ုိးစုဟုေခၚပါသည္ (ေႏြလယ္ေန)
အ႐ုိးစု ဆုိတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ကေလး
တခါကက်ေနာ္တုိ႔တည္ေဆာက္ခဲ့ဘူးတယ္
နံ႐ုိးတူသူခ်င္း။

ေမးေစ့ႏွစ္ထပ္နဲ႔ ေမး႐ုိးမရွိတဲ့ေကာင္
အဆီတထပ္အသားတထပ္နဲ႔ ေက်ာ႐ုိးမပါတဲ့ေကာင္
အဲဒီေကာင္ကုိ က်ေနာ္မုန္းတယ္
ေလးတြဲ႕ထုိင္းမွဳိင္းစြာရပ္လုိ႔
က်ေနာ့္ေရွ႕ကမွန္ထဲမွာ..
သူ႔အ႐ုိးေတြကေန သူထြက္ေျပးေနတဲ့ေကာင္။

အ႐ုိးအရင္း
အသားလုိလုိ႔အ႐ုိးေတာင္း
အ႐ုိးေပၚအေရတင္
အ႐ုိးကြဲမွအသဲစြဲ
အ႐ုိးထိေအာင္နာ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေအာက္ဆုံးကအ႐ုိးေတြကုိေတာ့
မေမ့ၾကပါနဲ႔။

ကေမၻာဒီးယားကအ႐ုိးေတြ
ရ၀မ္ဒါကအ႐ုိးေတြ
ေဘာစနီးယားကအ႐ုိးေတြ
ဟုိေနရာ ဒီေနရာမွာ
မတူးရေသးတဲ့အ႐ုိးေတြ
လူမသိသူမသိအ႐ုိးေတြ..။

ကုိယ့္ေျခေထာက္ေအာက္ကုိယ္ျပန္ငုံ႔ၾကည့္လုိက္တယ္
က်ေနာ္ဘယ္သူ႔အ႐ုိးေပၚရပ္ေနမိသလဲလုိ႔။

မင္းဟာငါ့ရဲ႕နံ႐ုိးတေခ်ာင္းပါပဲကြယ္လုိ႔
ဘယ္သူ႔ကုိမွမေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး
က်ေနာ့္အ႐ုိးေတြကုိ က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ ။

ပင္လယ္ဓါးျပ

ႏွင္းခါးမုိး

အဆုံးမရွိတဲ့ပင္လယ္မွာ
သားေကာင္ေနာက္ကုိလုိက္သူ
အေျပာက်ယ္တဲ့ပင္လယ္မွာ
ရတနာကၽြန္းကုိရွာသူ
ေျမပုံထဲမွာမပါတဲ့ကၽြန္းကေလးေတြမွာ
တခါတေလပုန္းခုိတတ္သူ။

စိတ္ႀကိဳက္ကမ္းေျခတခုမွာ
တေန႔က်ရင္ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕တည္အုန္းမတဲ့၊
ကမၻာႀကီးကုိလုယက္ဖုိ႔ဆုိတာ
သိန္းငွက္တေကာင္နဲ႔
သစ္သားေျခေထာက္တဖက္ပဲလုိသတဲ့။

ေကာင္မေလးေရ
ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ့မ်က္လုံးတဖက္လုိ
ငါ မင္းကုိခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ ။