ညေခ်ာ့တဲ့ေတး

ႏွင္းခါးမုိး

ၾကယ္ေလးေတြက အေမွာင္မွာေတာက္ပေနတာလား

ၾကယ္ေတြနဲ႔ေ၀းလုိ႔ ငါတုိ႔က အေမွာင္ထဲေရာက္ေနတာလား

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကယ္ကေလးေတြကုိမင္းဖတ္ေနသလား

သူတုိ႔ဆီမွာ အေတြးအေခၚေတြရွိတယ္ သမုိင္းရာဇ၀င္ေတြရွိတယ္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္မႈေတြရွိတယ္ ၿပီးေတာ့  ရက္စက္တဲ့အလွတရားနဲ႔ ခမ္းနားတဲ့အိပ္မက္ေတြလည္းရွိတယ္

ဒါေပမယ့္ မနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ မင္းမ်က္လုံးေတြကုိမင္းျပန္ရွာေတြ႔ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့

မင္းထုိင္ေနတဲ့ခုံတန္းလ်ားေလးရဲ႕ေဘးက သူ႔အလွနဲ႔သူ႔ရနံ႔ကုိ အေမွာင္ထဲမွာမလုံ႔တလုံဖြက္ေနရွာတဲ့ အသံတိတ္တိတ္စံပယ္ပန္းေလးေတြကုိသာ

မင္းေခါင္းအုံးေအာက္ ယူသြားပါေတာ့ကြယ္။

ငါးျပတုိက္မွာ ပင္ဂြင္းငွက္တေကာင္နဲ႔ ဒုိင္ယာေလာ့

ႏွင္းခါးမုိး

ေျမႀကီးေပၚမွာလည္း လူတေယာက္လုိ လမ္းေလ်ာက္တယ္

ဒါေပမယ့္ေျမႀကီးေတြကုိစစ္တုိက္ၿပီးမသိမ္းဘူး၊

ေရထဲမွာလည္း ငါးတေကာင္လုိ ကူးခတ္တယ္

ဒါေပမယ့္ငါးမွ်ားတံရဲ႕ အစာခ်ရာေနာက္မလုိက္ဘူး၊

မုိးေပၚကုိလည္း ေျခဖ်ားေလးေထာက္ေထာက္ၿပီး ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တယ္

ဒါေပမယ့္ေကာင္းကင္ႀကီးေပၚတက္ မေပ်ာ္ပါးဘူး

ေလဟုန္စီးၿပီးခရီးရွည္လည္းမသြားဘူး၊

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔

နားလည္ရခက္ေပမယ့္အၿမဲတမ္းျပန္အသစ္ျဖစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရခဲျပင္ႀကီးေတြရဲ႕သံေယာဇဥ္ရင္ခြင္မွာ

ေႏြးေထြးေတာက္ပတဲ့ေနေရာင္ကလြဲရင္ ဘာကုိမွ သူမေတာင့္တတတ္ခဲ့ဘူး

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ မတ္မတ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။

အိမ္ေျပး

ႏွင္းခါးမုိး

Kin Maung Yin

ဓါတ္ပုံထဲမွာေတာင္

အိမ္ရနံ႔ကုိရတယ္

ေၾသာ္ ေ၀းခဲ့ရတဲ့ေရေျမေတာေတာင္။

ေကာက္ရုိးလွည္း

ေကာက္ရုိးပုံ

ေကာက္ရုိးေတြလြင့္ပြေနတဲ့တာလမ္း

ခပ္လွမ္းလွမ္းကခင္တန္းနဲ႔ ထန္းပင္စုစု

ေရစပ္စပ္နဲ႔ရုိးကေလးထဲမွာ

ပန္းခရမ္းျပာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ေ၀းခဲ့ရေသာေဗဒါ။

ဘဲေက်ာင္းတဲ့ေလွကေလးေပၚက

သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔ညေနခင္းမ်ား

႐ြံ႕စက္ေတြေပလူးေနေပမယ့္

အလွမပ်က္တဲ့ေျခဖမုိးေဖါင္းေဖါင္းေလးကုိပုိင္ဆုိင္သူရယ္

တခါကဧည့္သည္တဦးဟာ

မင္းပန္ဖုိ႔ၾကာတပြင့္ခူးေပးခဲ့ဘူးတယ္ေလ။ 

မဟာဓါတ္အားလုိင္းေပၚမွာ 

အိပ္တန္းေပ်ာက္တဲ့ငွက္ကေလးပဲရွိေတာ့တယ္၊

ၿမိဳ႕ဘက္က၀င္လာတဲ့ကားမီးေရာင္ေအာက္မွာ

သစ္ငုတ္ေပၚထုိင္ေနတဲ့ဧည့္သည္

ဘယ္သူ႔ကုိမွႏႈတ္မဆက္ပါရေစနဲ႔တဲ့

မေခၚပဲနဲ႔လာ

မႏွင္ပဲနဲ႔ျပန္ခဲ့တယ္၊ 

ပုိးမႊားပုရစ္ေအာ္သံေတြသာက်န္ရစ္ခဲ့။

တေန႔က် ရွင္ကအိမ္ျပန္သြားမွာပါတဲ့

အုတ္ကန္ထဲကဘီးလားေတြ

ေန၀င္ရင္မီး႐ႈိ႕ဖုိ႔ခ်ဳိးလာခဲ့တဲ့ယူကလစ္ကုိင္းစုိစုိေတြ

အဲဒီအလုပ္သမားတန္းလ်ားေလးမွာ အသံမထြက္ပဲ ငါငုိခဲ့ရတဲ့ေန႔မ်ား။

ညတစိမ့္စိမ့္

ႏွင္းခါးမုိး

အျပင္မွာမုိးရြာေနတယ္

အိမ္အျပင္မွာမုိးရြာေနတယ္

မုိးကတဖြဲဖြဲရြာေနတယ္

မုိးကမစဲပဲရြာေနတယ္

မုိးစက္က်သံတေျဖာက္ေျဖာက္ၾကားေနရတယ္

အခန္းထဲမွာမီးလင္းေနတယ္

အခန္းထဲမွာတိတ္ဆိတ္ေနတယ္

အခန္းထဲမွာလူတေယာက္လမ္းေလ်ာက္ေနတယ္

လမ္းေလ်ာက္ရင္းျပတင္းေပါက္နားမွာသူရပ္တယ္

ျပတင္းေပါက္ကေနအျပင္ကုိလွမ္းေငးတယ္

အျပင္မွာမုိးရြာေနတယ္

ရြာေနတဲ့မုိးကုိသူေငးၾကည့္တယ္

ေငးၾကည့္ေနရင္းသူေတြးတယ္

သီခ်င္းတပုဒ္ညည္းရေကာင္းမလားသူေတြးတယ္

မုိးနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့သီခ်င္းေတြသူစဥ္းစားတယ္

ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ရေကာင္းမလားသူေတြးတယ္

မုိးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကဗ်ာေတြသူသတိရတယ္

မုိးစက္က်သံတေျဖာက္ေျဖာက္ကပုိက်ယ္လာတယ္

ဒါလည္းဂီတပဲလုိ႔တုိးတုိးေျပာမိတယ္

ဒီဂီတကပါးလ်သေလာက္ေလးပင္တယ္

ထူထဲသေလာက္တုိးဖြတယ္

ေပါ့ပါးသေလာက္ဖမ္းစားတယ္

လွပသေလာက္လွ်ဳိ႕ဝွက္တယ္

ၿငိမ္သက္သေလာက္စူး၀င္တယ္

ေပါက္ကြဲသေလာက္တြယ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ငင္တယ္

ဂီတထဲမွာသူနစ္ျမဳပ္တယ္

သူ႔စိတ္ကူးအေတြးေတြနစ္ျမဳပ္တယ္

သူ႔ႏွလုံးသားနစ္ျမဳပ္တယ္

ဂီတဟာမစဲပဲရြာေနတယ္

ဂီတဟာတဖြဲဖြဲရြာေနတယ္

ဂီတဟာသူအဇၨတၱထဲမွာရြာေနတယ္

ဂီတဟာသူ႔ကုိယ္ထဲမွာရြာေနတယ္

မုိးကအျပင္မွာရြာေနတယ္။