Wednesday, April 25, 2007

တိမ္တုိက္ေတြေပၚ ျမင္းစီးထြက္တဲ့အခါ

လုပ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အေျပာင္းအလဲကေလးေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ အလုပ္ကသင္သြားမွာေပါ့ေလ။
အခ်ိန္ေတာ့ အေတာ္ေပးရတဲ့အလုပ္ပဲ။ ကုိယ္ကလည္း အခုေနမွာ အခ်ိန္သိပ္မေပးႏုိင္ေသးေတာ့ ဒီလုိပဲ ျဖည္းျဖည္းေပါ့။ ဆႏၵမေစာပါဘူး။

ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြမ်ားၿပီး ဆႏၵေစာခဲ့သမွ် အခုထိျဖစ္မလာႏုိင္ေသးတာေတြကလည္း အမ်ားသားကလား။ စနစ္တက်နဲ႔ အခ်ိန္ယူလုပ္ဖုိ႔စဥ္းစားတုိင္းလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ စီမံကိန္းေတြ ေလာကမွာအမ်ားႀကီးရွိခဲ့တယ္ဆုိတာ သတိရေနမိျပန္တယ္။ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵဦးစီးလုိ႔ တခ်ိဳ႔ျဖစ္ေျမာက္သြားၾကတာေတြကလည္း အားက်စရာျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အေျခခံကေတာ့ တဦးနဲ႔တဦးၾကားမွာ မတူညီမွဳေတြရွိေနတာပဲ။ ဒါကုိနားလည္ရမယ္။ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိယ္ နားလည္ရမယ္။ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိယ္ နားမလည္ႏုိင္ေသးသမွ် အရာရာမွာ ေႏွာင့္ေႏွး၊ ေနာက္ျပန္ဆုတ္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားနဲ႔ ပင္ပမ္းေနရလိမ့္မယ္။

ဘေလာ့လုပ္ရတာကလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာေတြလည္း ေတြ႔ရေတာ့ လူကလန္းဆန္းလာတယ္။ နယ္ေျမသစ္မွာ ျမင္းစီးထြက္ရသလုိပဲ။ ထြက္ေျပးစရာေနရာေလးတခုလည္း ရလာတယ္။ အေမရိကမွာ စဦးေျခခ်ခဲ့သူေတြရဲ့ စြန္႔စားခန္းမ်ဳိးေတြလည္း ေတြ႔ရႏုိင္တယ္။ ဘေလာ့ဟာလည္း တခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့အင္ပါယာႀကီးတခုျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ။ ဘေလာ့နဲ႔ တကယ့္ဘ၀ၾကားမွာေကာ ဘယ္လုိဆက္ဆံေရးမ်ဳိးေတြ ရွိလာႏုိင္မလဲ။ တကယ့္ဘ၀နဲ႔ အျပင္ေလာကအေပၚ ဘယ္ေလာက္ေထာက္ကူအက်ဳိးျပဳႏုိင္လဲဆုိတာသာ ဘေလာ့ရဲ့ေအာင္ျမင္မွဳကုိတုိင္းတာႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိတယ္။
ဘေလာ့ဟာ သီးျခားႏုိင္ငံေတာ္လား။ ငွက္ေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံ၀ဲၾကတယ္ဆုိေပမယ့္ ေျမျပင္ေပၚမွာပဲ အိပ္တန္းျပန္တက္ၾကရတာမဟုတ္လား။ ကဲ ဆက္စဥ္းစား။

No comments: