ႏွင္းခါးမုိး
 |
| r-193 by Rolf Hoff |
ေဆာင္းရာသီရဲ႕မွန္တံခါးေပၚမွာ
စာတေၾကာင္းကုိငါေရးခ်လုိက္ေတာ့ ငါ့အာေငြ႔ေပၚမွာ ငါ့လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔ငါေရးခ်လုိက္ေတာ့
ဒီစာတေၾကာင္းက အသံစူးစူးေလး တျဖတ္ျဖတ္လြင့္ေနတဲ့ဂါ၀န္အနားစေလး မရီတတ္မငုိတတ္ျပက္လုံးနဲ႔
ဒီစာတေၾကာင္းက ေလရူးနဲ႔ခဲလုံးနဲ႔သစ္ရြက္ေျခာက္နဲ႔ ငါေရးခ်လုိက္ေတာ့ လမ္းကေလးနဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ပုံျပင္ကေလးနဲ႔၊
ငါနားအစုံကုိပိတ္ၿပီး
ေဆာင္းရာသီရဲ႔မွန္တံခါးေပၚမွာ စာတေၾကာင္းကုိခ်ေရးလုိက္ေတာ့ ငါေခါင္းကုိခါယမ္းရင္း မွန္တံခါးေပၚမွာ
စာတေၾကာင္းကုိခ်ေရးလုိက္ေတာ့ ဘာမွမျမင္ရတဲ့မ်က္လုံးတစုံနဲ႔ စာတေၾကာင္းကုိခ်ေရးလုိက္ေတာ့
ဆုိင္ကယ္ေမာင္းရင္း ေျမြတေကာင္ကုိျဖတ္ႀကိတ္မိတဲ့အခါ လမ္းေပၚမွာ ျပားခ်ပ္ေနတဲ့ေျမြအေသေလးေတြေတြ႔ရတဲ့အခါ
ငါ့အိပ္ခန္းျပတင္းရဲ႕မွန္တံခါးေပၚမွာ ေျမြတေကာင္လူးလြန္႔သြားလာေနေတာ့ ေဆာင္းရာသီအိမ္ေခါင္မုိးေတြေပၚ
မီးခုိးေလးတလူလူနဲ႔ေခါင္းတုိင္မ်ားရဲ႕ေနာက္မွာ ၀င္ရုိးစြန္းအရိပ္ဟာေျမြတေကာင္လုိ စာတေၾကာင္းလုိ
ေဆာင္းရာသီကုိငါေရးခ်လုိက္ေတာ့၊
ရွဳံးခဲ့တဲ့စစ္ပြဲေတြ
တုိက္ေပၚကခုန္ခ်ခဲ့တဲ့အခ်စ္ေတြ ဘ၀မရွိတဲ့သစ္ပင္ေတြ ေဆာင္းရာသီရဲ႕မွန္တံခါးေပၚမွာ ပ်က္ေနတဲ့အပူေပးစက္နဲ႔
ဆုိဖာခုံေဟာင္းေပၚကမသိမ္းရေသးတဲ့အိပ္ယာနဲ႔ မေလ်ာ္ရေသးတဲ့အ၀တ္ပုံနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွေလတုိးမခံခဲ့ရဘူးတဲ့ဇာခန္းဆီးနဲ႔
မွန္တံခါးေပၚမွာစာတေၾကာင္းကုိ
ဖိနပ္ကႏွင္းေတြကုိခါရင္း
ဖေယာင္းတုိင္ေတြကုိမီးညွိရင္း မုိက္ကရုိေ၀့ဖ္ထဲညစာျပင္ဆင္ရင္း တနာရီခ်င္းတရက္ခ်င္းတေရြ႕ေရြ႕ ေရခဲေသတၱာထဲကဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လတ္ဆတ္ေနတုန္းပဲထင္ရင္း ငါမေတြးဘူး
ဒါ့ေၾကာင့္ငါမရွိဘူးလုိ႔ေရရြတ္ရင္း စာတေၾကာင္းကုိငါေရးခ်လုိက္ေတာ့။
1 comment:
မပ်က္စီးေသးဘူး ဆိုတာ ဒီကဗ်ာနဲ႔ သက္ေသျပ
Post a Comment