ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ထီးေတြ၊ လူမ်က္ႏွာေတြ။
အလဲဗင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်က္ႏွာဖုံးေပၚက မ်က္ႏွာျပည့္ဓါတ္ပုံက က်ေနာ့္ကုိဖမ္းစားလုိက္တယ္။
ဓါတ္ပုံကုိလည္း သပ္သပ္ျဖတ္ထုတ္ၿပီး သိမ္းလုိက္တယ္။ ေနာက္ ဒက္စေတာ့ေပၚတင္ထားလုိက္တယ္။
ဒါနဲ႔အာသာကမေျပဘူး။ တခုခုလုပ္ခ်င္ေနေသးတယ္။
ကဗ်ာေရးမလား။ ဟင့္အင္း။ စကားလုံးေတြထက္တခုခုကို ပုိအာသီသျဖစ္ေနမိတယ္။
တေန႔ကၾကည့္ျဖစ္တဲ့ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဇာတ္လုိက္ကလူသတ္သမား။ ေမြးရာပါသူ႔ထူးျခားခ်က္တခုေၾကာင့္ လူမသတ္ခ်င္ပဲသတ္ရ။ တေယာက္သတ္ၿပီးတုိင္း သူ႔မွာနာက်င္ေၾကကြဲရ။ သူ႔ခႏၵာကုိယ့္လွဳံ.ေဆာ္လာတဲ့အခါ လူသတ္လုိက္ရမွ သူ႔မွာလူေကာင္းျပန္ျဖစ္၊ ျပန္က်န္းမာ။ ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႔ထူးျခားတဲ့အရည္အေသြးကုိ အသုံးျပဳၿပီး လူေတြကုိထူးခၽြန္စြာကယ္တင္တဲ့ ဆရာ၀န္ဘ၀။
သူ႔ခ်စ္သူကသူ႔လ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကုိသိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ခႏၵာကုိယ္က သူ႔ကုိလူသတ္ဖုိ႔လွဳံ႔႔ေဆာ္ေနတဲ့အခ်ိန္။
သတ္ရမွာက သူ႔ခ်စ္သူ။
ခ်စ္သူကုိမသတ္ပဲေ၀ဒနာကုိခံစားရင္းသာ သူ႔ဘ၀ကုိဇာတ္သိမ္းလုိက္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ထားေပမယ့္
ခ်စ္သူရဲ႔နားလည္မွဳကိုမရပဲ ရြံရွာမုန္းတီးမွဳကုိသာ နာက်င္စြာလက္ခံလုိက္ရတဲ့အျဖစ္။
သူ႔တအိမ္ခန္းလုံးမွာ သူဆြဲထားတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြ။
သူ႔ေ၀ဒနာက ထြက္ေျပးဖုိ႔ႀကိဳးစားတုိင္း ေ၀ဒနာသက္သာရာသက္သာေၾကာင္း အခန္းေအာင္းၿပီး ဆဲြထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ၊
မ်ဥ္းေတြနဲ႔ခ်ည္းဖြဲ႔စည္းထားတယ္။ အပ္ခ်ည္လုံးတလုံးကုိ ျဖည္ခ်ၿပီး ျဖန္႔ပုံထားသလုိ ရွဳတ္ေထြးၿပီးနားလည္ရခက္တဲ့မ်ဥ္းေတြနဲ့ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္။
က်ေနာ္လည္း မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြကုိခ်စ္တတ္တာ သြားသတိရမိတယ္။
သူ႔ကုိယ္ပုိင္ဟန္တခုနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာဘ၀ကုိရပ္တည္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။
ပုံဆြဲတတ္မွမဟုတ္ပါဘူး။ ဖန္တီးလုိစိတ္နဲ႔ ခံစားမွဳရွိရင္ ပန္းခ်ီဆြဲလုိ႔ရပါတယ္တဲ့။
အဲဒီစကားကုိသတိရမိလုိက္တာနဲ႔ပဲ စာရြက္အျဖဴတရြက္နဲ႔ ေဘာပင္တေခ်ာင္းကုိ က်ေနာ္ေကာက္ကုိင္လုိက္တယ္။
မုိးကေလးတဖြဲဖြဲ
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ။
1 comment:
aw, i should type here. instead, i sent you an email. anyway, i here do it again.
as i have trouble in typing zawgyi font, pardon me for typing in english.
though i don't know what's all this about. it's good to read.
keep going.
Post a Comment