အီစတာကာလ အမွတ္အသားအေနနဲ႔ ေနာ္ေ၀စာမ်က္ႏွာတခုေပၚမွာေတြ႔တဲ့ ဥခြံက ေပါက္လာကစ ၾကက္ကေလးေတြပုံကုိ ဘန္နာအျဖစ္ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကက္ ကေလးေတြက အရုပ္ကေလးေတြလား၊ အေကာင္ေလးေတြလား ေသခ်ာမသိ ေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာကေတာ့ အမွန္ပါ။ တကယ့္အေကာင္ကေလးေတြကုိ ဥခြံထဲ ၀င္ထုိင္ခုိင္းဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ။ ဥထဲက ေဖါက္ထြက္ၿပီး တဲ့ေနာက္မွာ ဥခြံဆုိတာ သူတုိ႔အတြက္ မလုိအပ္ေတာ့ဘူးေလ။ၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕မွာ တကုိယ္တည္းေနထုိင္ခဲ့စဥ္ က်ေနာ့္မွာ အိမ္ခန္းက်ဥ္းကေလး တခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ တေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ လက္ေဆာင္တခု ေပးပါတယ္။ တခုဆုိတာက ထည့္လာတဲ့ ျခင္းကေလးကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ျခင္းထဲ မွာက ၾကက္ေပါက္ကေလးေတြ၊ ျမင္ျမင္ခ်င္း က်ေနာ္ တအံ့တၾသ ျဖစ္ရပါတယ္။ ၾကက္ေပါက္ကေလးေတြက ဘာမွ အံၾသစရာမရွိေပမယ့္ တေကာင္ကုိ တေရာင္ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ တကယ့္ခ်စ္စရာ။ ျဖဴ နီ ျပာ ၀ါ စိမ္း.. ငါးေရာင္ ငါးေကာင္။ ဘာသတၱ၀ါကုိမွ အႏြံတာခံေမြးေလ့မရွိတဲ့ က်ေနာ္ ဒီလက္ေဆာင္ကုိ လက္ခံလုိက္ ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ က်ေနာ့္အိမ္ခန္းက်ဥ္းကေလးဟာ ၾကက္ၿခံျဖစ္သြား ေတာ့တာပါပဲ။
ဒီမွာ အီစတာကာလ ၾကက္ဥေရာင္စုံေလးေတြေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ့္ၾကက္ကေလး ေတြကုိ လြမ္းလုိက္တာ။ သူတုိ႔နဲ႔ က်ေနာ္ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ အတူေနခြင့္ ရခဲ့ၾကပါ သလဲ။ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့။က်ေနာ့္အခန္းကုိ လာလည္သူေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ ၾကက္ၿခံဧည့္ခန္းကေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး နားမလည္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ သေဘာက်ၾကပုံ။ ၾကက္ကေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း အေတာင္အလက္ကေလးေတြ ထြက္လာေတာ့ အေရာင္ေတြ မွိန္ေဖ်ာ့ကုန္ၾကပုံ။ တကယ္က ၾကက္ကေလးေတြကုိ ခ်စ္ခဲ့တာလား၊ ၾကက္ကေလးေတြရဲ႕အေရာင္ကုိ ခ်စ္ခဲ့တာလား။ အေရာင္ကေလးေတြ လွဳပ္လွဳပ္ လွဳပ္လွဳပ္ျဖစ္ေနတာကုိ ခ်စ္ခဲ့တာပဲျဖစ္မည္။ လွဳပ္ေနတဲ့ ရွင္ေနတဲ့ အေရာင္ ကေလးေတြ။ က်ေနာ္စာဖတ္ရင္ က်ေနာ့္ေျခရင္းမွာ ပတ္ပတ္လည္ေျပးလႊား ေနတဲ့ အေရာင္ကေလးေတြ။ က်ေနာ္အျပင္က ျပန္လာရင္ တံခါး၀မွာ စုၿပံဳတုိးေ၀ွ႔ေနတဲ့ အေရာင္ကေလးေတြ။ က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ထုိင္ခုံ၊ ထုိင္ခုံေပၚက စာေရးစားပြဲ ေပၚ၊ အဲဒီေနာက္ ျပတင္းေဘာင္ေပၚကတဆင့္ ေခါင္းအုံးေပၚ ခုန္ခုန္ခ်တက္တဲ့ အေရာင္ကေလးေတြ။ သူတုိ႔ရဲ႕ က်ိက်ိ က်ိက်ိ ျမည္သံကေလးေတြကုိေတာင္ နားထဲမွာ ျပန္ၾကားလာတယ္။
နည္းနည္းႀကီးလာခ်ိန္မွာ တျခားတေယာက္ကုိ ေမြးဖုိ႔ က်ေနာ္ ေပးပစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္လုိ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သလဲ၊ ဟင္းအုိးထဲ ဘယ္အခ်ိန္ ေရာက္သြားသလဲ က်ေနာ္ မသိေတာ့။ တခါက က်ေနာ့္မွာ ရင္ထဲထိ ၀င္ေရာက္ ခုန္ေပါက္တတ္တဲ့ ေရာင္စုံေဘာလုံးကေလးေတြ ရွိခဲ့ဘူးတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ အၿမဲတမ္း သတိရေနမိတယ္။ အခုေတာ့ ဒီသတိရစိတ္ကုိပဲ အေရာင္ကေလးေတြ ဆုိးၿပီး က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ၿခံခတ္ ေမြးျမဴထားလုိက္ပါေတာ့မယ္။ ခုန္ေပါက္ေဆာ့ ကစားၾကပါေစေလ။
2 comments:
က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ အေရာင္ကေလးေတြထက္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားေနတဲ့ ႏုငယ္ပ်ိဳျမစ္မႈကို ႏွစ္သက္တာထင္တယ္။
ဒီေန႕မနက္ပဲ ကၽြန္မခင္ပြန္းနဲ႕ တိရိစာၧန္ခ်စ္သူေတြ အေၾကာင္းေျပာမိတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကိုယ္႕ေဖ်ာ္ေျဖမွူအတြက္ ေမြးၾကၿပီး၊ တခ်ိဳ႕က ႁပုစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခ်င္လို႕ ေမြးၾကတယ္။ အဲဒီၾကက္ေပါက္ေလးေတြရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၧကို လုပ္ေပးၿပီး စိတ္႐ွည္႐ွည္ေမြးႁမူခဲ့တယ္ဆိုထဲက အေရာင္ေလးေတြကိုခ်စ္တာထက္ ပိုတဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ေပါ့။ ခုထိ သတိရေနတတ္တာကိုပဲၾကည့္။ (ပံုေလးေတြ အကုန္လံုးက စိတ္ကိုၾကည္နူးေစပါတယ္)
Post a Comment