ႏွင္းခါးမုိး
ငါ့အျပန္လမ္းကုိ
အဲဒီလုိေရႊေရာင္၀င္းေနေစေရာ့လုိ႔
ငါမေတာင့္တခဲ့ပါဘူး-
ငါဟာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ
မွန္လုံကားေလးတစီးေပၚမွာလုိက္ပါလာခဲ့တယ္။
ေတာင္ေတြကုိေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားခဲ့တယ္
ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးလုိ႔ျပန္လာတယ္
အဲဒီလုိတုိးတုိးေရရြတ္ရင္း
တေယာက္တည္းၿပံဳးမိတယ္။
ဘာမွလည္းပါမလာဘူး
ဘာမွလည္းျပန္ယူမသြားခ်င္ဘူး
ဒီေျမေပၚ
ေျခဖ၀ါးႏွစ္ဘက္ျပည့္ျပည့္၀၀ခ်လုိက္ရရင္ပဲ ေက်နပ္ၿပီ။
ကုိယ့္အရုိးေတာင္ကုိယ္မေကာက္ႏုိင္တဲ့ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔
အႀကိမ္ႀကိမ္လည္းက်ဆုံးခဲ့ဘူးၿပီ
ကုိယ္သိမ္းမိတဲ့ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
ကုိယ့္အလံကုိယ္လည္း
အျမင့္ဆုံးလႊင့္တင္ဘူးၿပီ
စာအုပ္စင္ၾကားကျပဳတ္က်လာတဲ့ပုိးဟပ္တေကာင္လုိေတာ့
ငါ့ကုိလြယ္လြယ္နင္းေျခပစ္လုိက္မယ္
စိတ္မကူးၾကပါနဲ႔။
မနက္ေစာေစာ
ေတာင္ကုန္းကေလးအတုိင္းငါဆင္းလာေတာ့
အရင္လုိက်ီးကန္းေအာ္သံေတြကုိ္ၾကားၿပီး
စိတ္မပ်က္မိဘူး
လူကုိ
မိတ္ေဆြလား ရန္သူလားမကြဲျပားတဲ့အၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔
ေယာင္ေပေပေျပးေျပးထြက္လာတဲ့
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြေၾကာင့္လည္း
စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္မိဘူး
သင္းသင္းပ်ံ႔ပ်ံ႔ရႈခင္းေလးထဲ
တလမ္းလုံးပိေတာက္။
ဒီလမ္းကေလးအတုိင္းလာၿပီး
ဒီလမ္းကေလးကပဲျပန္မယ္
သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့သစ္ရိပ္စိမ္းစိမ္းေတြေအာက္မွာ
က်ဳိးပဲ့ေနတဲ့ပလက္ေဖာင္းကေလးအတုိင္း
အေရျပားေပၚေနေရာင္ေတြမေတာက္ေလာင္ခင္
မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ရဲ႕အဖီကေလးကေန
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရဲ႕
ပလက္စတစ္ခုံအကြဲတလုံးေပၚ
ေက်ာက္ခ်မိတဲ့အထိ
တလမ္းလုံးပိေတာက္။
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ဆုိတာ
ပိေတာက္ပင္တပင္ႀကီးျပင္းဖုိ႔လုံေလာက္ပါတယ္
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ဆုိတာ
ခ်စ္ခဲ့ဘူးသူေတြကုိေမ့ဖုိ႔လုံေလာက္ပါတယ္
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ဆုိတာ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေတာင္လုိလုိေျမာက္လုိလုိထင္ၿပီး
လူတေယာက္ကုိရူးႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္သြားေစဖုိ႔
လုံေလာက္ပါတယ္
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ဆုိတာ
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္လုံး၀ေပ်ာက္ဆုံးသြားေစဖုိ႔
ဒါမွမဟုတ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္အသစ္ျပန္ရွာေတြ႔ေစဖုိ႔လည္း
လုံေလာက္တာပဲမဟုတ္လား။
ပထမဆုံးရြာခ်တဲ့မုိးထဲ
အခန္းေပၚကေျပးဆင္းၿပီးခ်ဳိးပစ္ခ်င္လုိက္တာ
တကယ္က်
ျပတင္းေပါက္ကကုိယ္တပုိင္းထြက္ၿပီး
ဆံပင္ေတြကုိပဲ
မုိးေပါက္ေတြထဲထုိးခံလုိက္မိတယ္
ဒါေပမယ့္
ငါ့အသက္က ႏွစ္ဆယ္ျပန္ငယ္မသြားႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဘုရား၀ကခုိစာေရာင္းတဲ့ကေလးမေလးေတာင္
ဒီမနက္ေရႊေရာင္၀င္းလုိ႔
ဂမူးရႈးထုိးေမာင္းေနတဲ့ဘက္စကားေတြမွာလည္း
ဒီမနက္ေရႊေရာင္ေတြၿပိဳးျပက္လုိ႔
အခန္းေပၚျပန္ေရာက္တဲ့အထိ
ဘုရားစာလည္းမရြတ္မိဘူး
သီခ်င္းလည္းမဆုိျဖစ္ဘူး
ဒီမနက္စိတ္ထဲမွာေရႊေရာင္ေတြသင္းပ်ံ႕ေနတယ္
တေန႔လုံးလည္းပိေတာက္
တလမ္းလုံးလည္းပိေတာက္။
တံတားအလည္တည့္တည့္မွာရပ္ၿပီး
ေနာက္ကုိၿပိဳင္တူေငးၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္
ငါရယ္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရယ္၊
ဒီလမ္းကုိငါတုိ႔ေသေသခ်ာခ်ာေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ
အ၀င္ရွိရင္
အထြက္ရွိမယ္
အသြားရွိရင္
အျပန္ရွိမယ္
အဲဒီကတည္းကယုံခဲ့တယ္
ငါတုိ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းတုိင္း တလမ္းလုံးပိေတာက္။ ။
No comments:
Post a Comment