( အေတြးခဲျခစ္ )
ဘေလာ့ကုိ လူတေယာက္၏ ဒုတိယ ဥပဓိဟု ေခၚရမည္လား မသိ။
ဘေလာ့တခုဆီ သြားလည္လ်င္ လူတေယာက္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံရသလုိ
အရသာမ်ဳိး ရသည္ဟု က်ေနာ္ ခံစားရသည္။ စိတ္ကူးေတြ ဖြင့္အံမွဳေတြ၊
ေလ့လာမွဳေတြ အားထုတ္မွဳေတြ၊ အရယ္အၿပံဳး အလြမ္းအေဆြး၊
၀မ္းေျမာက္မွဳ စိတ္ညစ္ညဴးမွဳ စသျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္။
ဘေလာ့အျပင္အဆင္၊ အေျပာင္းအလဲ၊ ေနရာခ်ထားမွဳေတြကေန
ထုိသူ႔ အတြင္းသေဘာကုိ အကဲခတ္ႏုိင္သည္။ စီေဘာက္၊ ကြန္မန္႔စသည္
တုိ႔မွာ ထုိသူႏွင့္ အျခားသူမ်ား၏ ဆက္ဆံေရး၊ သူ ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္သလဲ
ခံစားသလဲ စသျဖင့္လည္း ေတြ႕ႏုိင္ေသးသည္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ အေပၚယံ
ေလာက၀တ္ေတြ၊ တမင္ရုပ္ဖ်က္ထားမွဳ၊ ပိရိစြာသရုပ္ေဆာင္မွဳတုိ႔ ရွိႏုိင္
ေသာ္လည္း တခ်က္မဟုတ္ တခ်က္မွာေတာ့ အတြင္းသရုပ္ေတြကုိ
ေဖြတတ္လ်င္ လွစ္ကနဲ ေတြ႔ရလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘေလာ့တခု သက္တမ္း
ကေလး ရလာၿပီဆုိလ်င္ လူတေယာက္လုိ အသက္၀င္လာသည္ဟု က်ေနာ္
ဆုိခ်င္သည္။
အသက္၀င္လာလ်င္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ကုိယ္က သိပ္ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ဖုိ႔
မလြယ္ေတာ့။ အနည္းႏွင့္ အမ်ား သူသေဘာ သူေဆာင္လာႏုိင္သည္။
စာေရးဆရာေတြ ကုိယ့္၀တၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ ကုိယ္မႏုိင္ေတာ့သည့္
သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္လာတတ္သည္။ ကုိယ္ေရး ကုိယ္တင္ ဆုိေပမယ့္
ကုိယ္ တည္းျဖတ္ခ်င္တုိင္း တည္းျဖတ္လုိ႔ မရႏုိင္ေတာ့။ ကုိယ္ဘေလာ့ကုိယ္
စိတ္ကုန္လာခ်ိန္မွာရပ္ပစ္ရမည္ဆိုလ်င္လည္း မိမိရင္ေသြး မိမိသတ္ရသလုိ
စိတ္မွာ နာက်င္ရလိမ့္မည္။ အေပါင္းအေဖၚ ဘေလာ့ဂါေတြကလည္း ၀ုိင္း၀န္း
အေရးဆုိ ျပစ္တင္ၾကလိမ့္မည္။
တခါ ဘေလာ့က မိမိ၏ လက္ေတြ႕ဘ၀အေပၚ ဘာေတြ ရုိက္ခတ္လာႏုိင္သလဲ။
ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္၊ ကုိယ့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ ဘယ္လုိ အက်ဳိးသက္ေရာက္
မွုဳေတြ ျဖစ္လာႏုိင္သလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ တေရတေျမမွာ ေရာက္ေနၾကရသည့္
ျမန္မာမ်ားအတြက္ေတာ့ ဘေလာ့က အေဖၚေကာင္း ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္
ဟု ရဲရဲႀကီး ယုံၾကည္မိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကုိ ႀကံဳရင္
ႀကံဳသလုိ ဘေလာ့ကေလးတခုေတာ့ ေရးၾကပါဟု တုိက္တြန္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္
က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ သူတုိ႔ဘက္က စိတ္၀င္စားဟန္ သိပ္မျပ။
ကုိေယာဟန္ေအာင္၏ ဟစ္ေဟာ့ကဗ်ာထဲကလုိ
ဘေလာ့ကေလး တကုတ္ကုတ္ေရးမိပါတယ္ အရည္မရအဖတ္မရ ဟု
အေျပာမခံရလ်င္ပင္ ကံေကာင္းဟု မွတ္ရမည္လား။
ဘေလာ့သက္အရ က်ေနာ္က သိပ္ငယ္ေသးသည္။ ဘေလာ့ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
ေျပာေရးဆုိခြင့္ေတာ့ သိပ္မရွိပါ။ နည္းနည္းၾကာလာလ်င္ ဘေလာ့အေပၚ
က်ေနာ့္နားလည္မွဳကလည္း ေျပာင္းႏုိင္သည္ မဟုတ္လား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေနမွာေတာ့ လူတုိင္းကုိ ဘေလာ့ကေလး တခုစီ ရွိေစခ်င္
သည္။ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘယ္လုိ ေ၀းေနေန၊ ျခားေနေန၊ ကြဲလြဲ
ေနေန ဘေလာ့ကေလးမ်ားမွတဆင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရင္း ရင္းႏွီး နားလည္
လာႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ အခုေန တေယာက္ကုိတေယာက္
ဆဲေကာင္း ဆဲေနၾကမည္။ ခပ္စိမ္းစိမ္း ၾကည့္ေကာင္းၾကည့္ေနၾကမည္။
တခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ၿပိဳကြဲေနသည့္
ယုံၾကည္မွဳ၊ ျပန္လည္သင့္ျမတ္မွဳ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြကုိ သည္ဘေလာ့ကေလး
ေတြက ေဆာင္ၾကဥ္းမေပးႏုိင္ဟု မည္သူ ေျပာႏုိင္ပါမည္နည္း။
က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္တာ သိပ္မ်ား မ်ားသြားၿပီလား။
ျဖစ္ႏုိင္လ်င္ သည့္ထက္ပင္ ပုိလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေနမိတာ..။
ေတးတပုဒ္ ျဖစ္မလာခဲ့လည္း စိတ္ကူးကေလးက
ခ်ဳိျမလွပေနမွာ မဟုတ္လား။
No comments:
Post a Comment