ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ပုေလြသံကေလး

အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖြားအုိတဦးက ငယ္တုန္းက ခ်စ္ပုံျပင္ကုိ ျပန္ေျပာရင္း မ်က္ရည္က်တဲ့ အခန္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းလုိက္တဲ့အခါ အတၱလန္တိတ္ သမုဒၵရာေအာက္က ဇာတ္ခုံႀကီးတခုံ ျပန္လည္ ႏုိးထလာခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေနတဲ့ ဥေရာပေျမာက္ပုိင္း ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ကေလးကေန ကမ္းေျခကုိ ရုိက္ခတ္လာတဲ့ ေရလွဳိင္းကေလးေတြထဲ ေျခေထာက္ေတြကို ႏွစ္ရင္း ေရျပင္အေ၀းတေနရာမွာ တေရြ႕ေရြ႕ ေလွာ္ခတ္သြားလာေနတဲ့ ပုေလသံကေလးကုိ က်ေနာ္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိပါတယ္။
ဒီကဗ်ာကုိ ဘေလာ့မွာ တင္ၿပီးၿပီလုိ႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ဒီည ျပန္ဖတ္ရင္း မေတြ႔ေတာ့မွ ဖုိင္ႀကိဳဖုိင္ၾကားမွာ ျပန္ရွာခဲ့ရတယ္။ ဒါေကာ ႏုစဥ္တုန္းကလားလုိ႔ ေမးရင္ မက်တ္တက်တ္တုန္းကလုိ႔ ေျဖရမွာပဲ။ ဆုိေတာ့ ခုေကာ က်တ္ၿပီလားဆုိေတာ့... ဟင့္အင္း ခ်က္တုန္းျပဳတ္တုန္းပါပဲဗ်ာ။

တုိက္တန္းနစ္
ႏွင္းခါးမုိး

၁၊က၊

ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ
ေတြ႔ခဲ့ၾက
ခ်စ္ခဲ့ၾက၊

ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ
ေျပးခဲ့ၾက ပုန္းခဲ့ၾက
မ်က္လုံးေတြကုိ ေရွာင္ကြင္းခဲ့ၾက၊

ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ
ကခဲ့ၾက
မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾက
မ်က္လုံးေတြစုံမွိတ္ၿပီး
ေလမွာစိတ္ကုိဆန္႔တန္း
ေတာင္ပံယွက္ပ်ံသန္းခဲ့ၾက၊

ဒီတုန္းကေတာ့
ဒီသေဘာၤႀကီးဟာ
ဒီေရျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ
ဒီလုိ နစ္ျမဳပ္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့ဘူး။

ကံၾကမၼာကရက္စက္တယ္
လူႏွစ္ေယာက္မွ ပ်ဥ္ျပားတခ်ပ္ပဲေပးတယ္
လူႏွစ္ေယာက္မွ ရွင္သန္ျခင္းတခုပဲေပးတယ္
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္မွာ
တေယာက္ကုိတေယာက္က ထားရစ္ခဲ့ခုိင္းတယ္။

လက္ဆုပ္ကုိေျဖ
သြားခြင့္ေပးလုိက္ရေပါ့
မင္းနစ္သြားတဲ့ေရျပင္ႀကီးက နက္႐ွဳိင္းလြန္းလွ
မင္းအခ်စ္က ဒီထက္ပုိနက္႐ွဳိင္းတယ္
မင္းေပးခဲ့တဲ့ရွင္သန္မွဳနဲ႔အတူ
တဘ၀လုံးငါ့မွာနစ္ျမဳပ္ရေပအုန္းမယ္။

၃၊

ဘယ္ေတာ့မွမနစ္ျမဳပ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔
ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သူေတြ သတိထား
ေမ်ာေနတဲ့ေရခဲတုံးႀကီးေတြဆုိတာ
ေျမပုံအၫြဳန္းထဲမွာ မပါဘူး
ကံၾကမၼာနဲ႔သာတုိးမိရင္
တုိက္တန္းနစ္ႀကီးလည္းရင္ကြဲရတယ္။

၁၊ ခ၊

ေဟာဒီေရေအာက္က
ႏြံဖုံး သံေခ်းတက္ ကုိယ္ထည္ႀကီးဟာ
တခါက မီးထိန္ထိန္လင္းခဲ့တဲ့
ေရေပၚဇာတ္ခုံႀကီးတခုံပါ
အခုေတာ့
ပုံျပင္ေတြေအးခဲေနတဲ့ေရျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေလွာ္ခတ္သြားလာေနတာ
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ပုေလြသံကေလး။ ။