အေ၀းကမီးေရာင္ကုိ လႈံၾက

တေန႔က ဘီဘီစီသတင္းမွာ လူအုပ္ႏွစ္အုပ္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ တအုပ္က
မီးပြဳိင့္ေတြကုိ ရုိက္ခ်ဳိးသည္။ ကားေတြကုိ မီးရွဳိ႕သည္။ ရဲေတြကုိ ခဲနဲ႔ေပါက္သည္။
ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ၾက၊ ေျပးၾကလႊားၾက။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံက ၿမိဳ႕လည္
လမ္းမေတြေပၚထိ ပ်ံႏွံ႔လာသည့္ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲသတင္းျဖစ္သည္။
သည္ပုံရိပ္ေတြက ဂဂ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္လမ္းမေတြေပၚက ေမ၊ ဇြန္
အေျခအေနေတြကုိ သတိရေစသည္။ သည္တုန္းက လုံထိန္းကားေတြ မီးရွဳိ႕ခံရ၊
အခ်ဳပ္ကားထဲ အျပစ္မဲ့သူေတြ လူမဆန္စြာ ေသၾကရ၊ လူမမယ္ေက်ာင္းသားေလး
ေတြ ကားနဲ႔တုိက္သတ္ခံရ။
သတင္းထဲက ေနာက္လူတအုပ္ကေတာ့ ေသ၀ပ္ဆိတ္ၿငိမ္စြာ၊
သုိ႔ေသာ္ တည္ၿငိမ္ခုိင္မာစြာ စီတန္းလမ္းေလ်ာက္လာၾကသည္။ ပုိစတာေတြမပါ။
ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ လွဳိင္းမထ။ ခရီးေ၀းတခုမွန္းသိရက္ လမ္းဆုံးထိေရာက္ဖုိ႔
ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚမွာ
အမွန္တရားပီတိျဖင့္ လင္းပြင့္ေနေသာ အၿပံဳးကေလးမ်ားကုိပင္ ေတြ႔ေနရသည္။

တကယ္က သည္လုိ ကမၻာ့သတင္းဌာနႀကီးမ်ားေပၚ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္
က အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ား၊ စစ္ပြဲမ်ား၊ သဘာ၀ကပ္ေဘးမ်ား၊ ျပန္ေပးဆြဲမွဳမ်ား။
သည္သတင္းဌာနႀကီးမ်ား၏ ေခါင္းစီးသတင္းထဲပါလာလ်င္ တကမၻာလုံးက
အာရုံစုိက္မိသြားတတ္သည္။ တခါတေလ ကုိယ္ေတြကသာ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး
အေရးတႀကီးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ကမၻာႀကီး၏ အေမ့ေလ်ာ့ခံထားရသလုိ
ျမန္မာျပည္သတင္းက ကမၻာ့သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေပ်ာက္ေနတတ္သည္။
ဦး၀င္းတင္ကုိ ေထာင္ဘူး၀က ျပန္ေခၚသြားတာ၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းကုိ
ေထာင္ထဲမွာပဲ မေသ ေသအာင္သတ္ေနတာ၊ ဂဂ ေက်ာင္းသားေတြကုိ
ေခၚစစ္လုိက္ ျပန္ပုိ႔လုိက္လုပ္ေနတာ၊ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းတက္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဳးႀကီး
က်န္းမာပါေစေအာ္ၿပီး အသနားခံသူေတြကုိ ရုိက္ပုတ္ၿပီး ကားေပၚဆြဲတင္သြားတာ
ဘုရားေပၚတက္ ပုဆစ္ကေလးတုပ္ ဆုေတာင္းသည္ကုိပင္ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိ
ေခၚသြားခံခဲ့ရတာစသျဖင့္ ကမၻာႀကီးက ဘာမွ မသိ။ ေခါင္းစီးမေျပာႏွင့္
ေအာက္ေျခမွတ္စုထုိးသည့္ အထဲမွာပင္ ပါမလာ။
သုိ႔ေသာ္ ဘန္ေကာက္သံရုံး၀င္စီးခံရေတာ့၊ ရန္ကုန္မွာ ဗုန္းေတြ တန္းစီေပါက္ေတာ့ ေခါင္းစီးေပၚတက္လာျပန္သည္။ သည္အၾကမ္းဖက္မွဳေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ။
ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲ တခ်ဳိ႕ စပ္စုရေကာင္းမွန္း
သိလာတာ ေတြ႔ရသည္။ ထုိအခါ ကုိယ့္အေရးကိစၥကုိ ကမၻာက အာရုံစုိက္ေအာင္
လုပ္ဖုိ႔ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြက အေကာင္းဆုံးလွဳံ႕ေဆာ္မွဳေတြမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလားဟု
စိတ္ေ၀၀ါးခ်င္မိသည္။ ဆက္ၿပီး သတင္းဌာနေတြက အၾကမ္းဖက္မွဳေတြကုိ
သြယ္၀ုိက္အားေပးသလုိ ျဖစ္မေနဘူးလားဟု စဥ္းစားခဲ့မိျပန္သည္။

အခုေတာ့ စည္းကမ္းရွိစြာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တန္းစီလမ္းေလ်ာက္ေနေသာ လူတအုပ္ကုိ
တကမၻာလုံးက ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ဆဲဆုိေအာ္ဟစ္မွဳေတြ၊ ေစာ္ကားမွဳေတြ၊
ရမ္းကားစြာ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြျဖင့္ ၀ုိင္းရံထားေသာ
အာဏာပုိင္တုိ႔၏ ပက္ပက္စက္စက္ ေထာင္ေခ်ာက္ႏွဳတ္ခမ္းေပၚမွာ
တည္ၿငိမ္ခုိင္မာစြာ သူတုိ႔ ေရွ႕ဆက္ေလ်ာက္ေနၾကတာကုိ တကမၻာလုံးက
အံအားတသင့္ ၾကည့္ေမာေနမိၾကသည္။ တခါတုန္းက ဆားခ်က္ဖုိ႔
ပင္လယ္ကမ္းေျခကုိ စုစုရုံးရုံး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေလ်ာက္လွမ္းသြားခဲ့ၾကသည့္
ဂႏၵီႀကီးဦးေဆာင္သည့္ အိႏၵိယလူထုႀကီးကုိ ျမင္ခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ အခုလုိ
ျမင္ကြင္းမ်ဳိးကုိ ကမၻာႀကီးက သည္တခါ ပထမဆုံး ျပန္ျမင္လုိက္ရတာလည္း
ျဖစ္ႏုိင္သည္။
သဘာ၀ေဘး အနိဌာရုံေတြ၊ ဗုန္းကြဲမွဳေတြ၊ ရင္ေလးဖြယ္ ေျမကမၻာ အနာဂတ္
အေရးေတြျဖင့္ ညစ္ၫူးေနေသာ ကမၻာ့သတင္းၾကည့္ ပရိသတ္ႀကီးသည္
မတရားမွဳႏွင့္ ဖိႏွိပ္မွဳမ်ားကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆုိင္ေနေသာ လူတအုပ္ကုိ
ေတြ႔လုိက္ရေသာအခါ လန္႔ႏုိးသြားၾကလိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယုံၾကည္မိသည္။

ကမၻာေပၚရွိ ေန႔စဥ္ ကၽြပ္ကၽြပ္ဆူေနေသာ အေရးကိစၥမ်ားစြာထဲမွ ကမၻာ့လူထုႀကီး
အတြက္ အေရးမူသင့္ သတိျပဳသင့္ သိသင့္တာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္လႊင့္ထုတ္ေနရ
ေသာ ကမၻာ့သတင္းဌာနႀကီးမ်ားက အခုလုိ ႏွလုံးရည္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရုန္းကန္
တုိက္ပြဲ၀င္ေနေသာ ျမန္မာလူထုႀကီးကုိ ေခါင္းစီးထုိးေဖၚျပျခင္းသည္
ျမန္မာ ျပည္သူတုိ႔၏ ေအာင္ျမင္မွဳ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာႏွလုံးရည္နည္းလမ္း၏
ေအာင္ျမင္မွဳဟု တိတိလင္းလင္းဆုိႏုိင္ပါသည္။
ဂႏၵီႀကီး၏ အဟိ ံသ လမ္း၊
မန္ဒဲလား၏ လြတ္လပ္မွဳသုိ႔မေလ်ာ့ေသာဇြဲ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အေၾကာက္တရားမွ လြတ္ေျမာက္ေရး တုိ႔သည္
ယေန႔ ကမၻာႀကီး ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ကုိ ေျဖရွင္းရာ
တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာလူထုႀကီးက တကမၻာလုံးသိေအာင္
မၾကာမီ ဆက္လက္ သက္ေသျပသြားအုန္းမည္မွာ ယုံမွားဖြယ္မရွိပါ။

... တခ်ဳိ႕နည္းလမ္းေတြက ၾကာေကာင္း ၾကာမယ္။ ဒါေပမယ့္
ကုိယ္ရည္မွန္းရာကုိ မတိမ္းမေစာင္း မထိမခုိက္ပဲ ျပည့္ျပည့္၀၀ရဖုိ႔ဆုိတာ
အခ်ိန္ကာလထက္ ပုိအေရးႀကီးပါတယ္.... ဟု
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆုိခဲ့ဘူးသည္။

ခရီးကားရွည္ေ၀း၏
ေသြးေခၽြးတုိ႔ျဖင့္ ပ်ံသန္းၾကပါေလ တဲ့၊
အေ၀းကမီးေရာင္ကုိ လွဳံခဲ့ၾကရတယ္။

အခုေန ေ၀းတယ္ ထင္ေနရေပမယ့္
ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဖုိတဲ့မီးကုိ
တခ်ိန္မွာ တကမၻာလုံး လွဳံႏုိင္ၾကပါေစ။ ။