တခါတုန္းကေတာ့
ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ၾကဘူး
မက္မက္ေမာေမာ၊
အခုေတာ့
အေငြ႔မေသေသးရင္ေတာင္
ဖိနပ္ဦးနဲ႔နင္းေခ်သြားတတ္တယ္။
လမ္းေပၚ၌
က်ေနာ္ၾကည့္ေငးေနမိေသာ
စီးကရက္အစီခံကေလးမ်ား..။ ။
ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ၾကဘူး
မက္မက္ေမာေမာ၊
အခုေတာ့
အေငြ႔မေသေသးရင္ေတာင္
ဖိနပ္ဦးနဲ႔နင္းေခ်သြားတတ္တယ္။
လမ္းေပၚ၌
က်ေနာ္ၾကည့္ေငးေနမိေသာ
စီးကရက္အစီခံကေလးမ်ား..။ ။
5 comments:
ဆရာေရ ကဗ်ာအသစ္ဖတ္ဖို႔ ေစာင့္ေနတာ ။ တပုဒ္ဆို ဆိုသေလာက္ပဲ။ တအားႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ ။
အိမ္ေ႐ွ႕ကသစ္ပင္၊ အခုသည္ကဗ်ာအဖြဲ႔မ်ိဳးေလးေတြ က်ေနာ္လဲေရးတတ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ။ ႐ိုးိုးေလးနဲ႔ ကဗ်ာဓာတ္အျပည့္ပါေတာ႔ အားက်တယ္ဗ်။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ :)
ၾကိဳးတေခ်ာင္းကို လာတီးသြားတယ္။ တေခ်ာင္းတည္းဆိုေတာ့ တသံပဲထြက္တယ္ေလ။
ေတာင္တက္ေႏွးတဲ့ ပေလာင္ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ ့ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္… လဘက္ေကာင္းကို ျမိန္လ်က္စြာ စားသံုးသြားပါတယ္… အဲဒီလို တိုတိုေလးနဲ ့ ထိမိျပီး လူ ့သေဘာ လူ ့သဘာ၀ကို ေဖာ္ညြွန္းတဲ့၊ ႏွလံုးသားထဲကို အလြတ္မွတ္စရာမလုိ သူ ့အလုိလို စြဲထင္သြားတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ေမြးဖြားျဖစ္ဖို ့ခ်မ္းသာတဲ့လြန္းတဲ့ အႏုပညာကို နဲနဲေလာက္ေတာ့ ေခ်းငွါးခ်င္သား…
မတန္ခူး၊ ကုိေအာင္သာငယ္၊ ကုိညိမ္းညဳိ..
အားေပးစကားေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္း ဘာျဖစ္လုိ႔လဲမသိ စကားလုံးေတြ ဆင္းရဲသြားတာလား..၊ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်ဖုိ႔ ေၾကာက္ေနတာလား..။
ဒီလုိ တေၾကာင္းဆြဲေလးေတြပဲ ေရးျဖစ္တယ္။
ေျပာခ်င္တာကုိ ရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေက်နပ္စရာပါပဲဗ်ာ။
က်ေနာ္ေတာ့ ကဗ်ာထဲမွာ ျမဳပ္ကြက္ကေလးပါ ထည့္ထားတာေလးရယ္၊ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေပးထားပုံေလးရယ္ကို အတုယူမိပါတယ္။ ကဗ်ာက တိုတာထက္ က်စ္လစ္တာလို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ ထင္မိတယ္။ အကို အသစ္မေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ အကုိေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အေဟာင္းေတြထဲကမွ စိတ္တုိင္းက်တာေလးေတြ တင္ေပါ့ အကိုရ။
Post a Comment