လွပေသာသုည

ႏွစ္သစ္တခုသုိ႔ ေရာက္ၿပီ။
တႏွစ္ကုန္ဆုံးသြားၿပန္ေခ်ၿပီ။
ႏွစ္ေဟာင္းကုိ ႏွဳတ္ဆက္ခြဲခြာရင္း တၿပိဳင္တည္းမွာ ႏွစ္သစ္ကုိ ႀကိဳဆုိႏွဳတ္ဆက္ၾကသည္။
ႏွစ္ေဟာင္းႏွင့္အတူ ဆုံးရွဳံးမွဳေတြ၊ ေၾကကြဲမွဳေတြ၊ နာက်င္မွဳေတြ၊ ဒုကၡေတြ ပါသြားေစခ်င္သည္။
ႏွစ္သစ္ႏွင့္အတူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အိပ္မက္ေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမွဳေတြ၊ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ၊ ခ်ဳိၿမိန္မွဳေတြ ပါလာေစခ်င္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း တႏွစ္ကုန္ဆုံးသြားျပန္ေပအုန္းမည္။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္သစ္တခုကုိ ဒီလုိပဲ ေအာ္ဟစ္ႀကိဳဆုိၾကရေပအုန္းမည္။ ဒီလုိႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ။ ဘ၀ေတြ၊ ေခတ္ေတြ။
လူသည္ မွတ္တတ္သားတတ္ေသာသတၱ၀ါျဖစ္သည္။ ဂဏန္းသခ်ၤာကုိ တီထြင္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္နာရီႏွင့္ ျပကၡဒိန္ကုိ တီထြင္ခဲ့သည္။ လူတေယာက္ရဲ႕သက္တမ္း၊ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕သက္တမ္း၊ သမုိင္းတခုရဲ႕သက္တမ္း၊ သက္တမ္းကုိ မွတ္တမ္းျပဳခဲ့ၾကသည္။ အခ်က္အလက္ေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ရွဳျမင္ေတြးေခၚပုံေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ။ ထုိအထဲမွ အေကာင္းအဆုိးမ်ား၊ တုိးတက္မွဳဆုတ္ယုတ္မွဳမ်ား၊ အလင္းအေမွာင္မ်ားသည္ ေလာကီထုပၸါတ္ လူတုိ႔ဇာတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဇာတ္လမ္းက စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းသည္။ စိတ္လွဳပ္ရွားဖုိ႔ေကာင္းသည္။ ခမ္းနားသည္။

အေဟာင္းကုိ အသစ္ျဖင့္ အစားထုိးလုိက္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အသစ္သည္ ကုိယ့္လက္ထဲမွာျဖစ္သည္။ ဘာေတြျပဳလုပ္ၾကမလဲ။ ဘာေတြဖန္တီးၾကမလဲ။ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းၾကမလဲ။ အခြင့္အေရးေတြ အသစ္တခါျပန္ရျခင္းပင္။
သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အေဟာင္းသည္ အၿပီးအပုိင္ ထြက္မသြားခဲ့ေသး။ အသစ္အေပၚ အရိမ္မုိးဖုိ႔ ႀကိဳးစားဆဲပင္။ ဒီေတာ့ အေဟာင္းထဲက ရုန္းထြက္ဖုိ႔ အားထုတ္ၾကရသည္။ အေဟာင္းႏွင့္အသစ္သည္ ျပကၡဒိန္ထဲကေန႔စြဲေတြလုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသားမဟုတ္။ အေဟာင္းႏွင့္အသစ္အေျပာင္းအလဲသည္ ၀ုိင္ခြက္ခ်င္း ႏွဳတ္ခမ္းတုိက္လုိက္ရုံ၊ မီးပန္းေတြ မုိးေပၚမွာျဖာအက် ၀ုိင္းေအာ္လုိက္ၾကရုံ၊ တဦးႏွင့္တဦး ဆုမြန္ေကာင္းေတြ ေပးပုိ႔လုိက္ရုံျဖင့္ လြယ္လြယ္ကူကူၿပီးဆုံးမသြားခဲ့ေပ။ တကယ္က အားလုံး သိသိႀကီးႏွင့္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားၾကသည့္ တုိက္ပြဲကေလးတခု။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတညေလးေလာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရွိသင့္ပါသည္။
လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ေလာက၊ လူ႔ကမၻာႀကီးထဲ လူသား၏ျဖစ္တည္မွဳကုိ ဒီလုိညေလးမ်ားက သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိေစခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။
သုညနာရီ၊ သုညမိနစ္၊ သုညစကၠန္႔။
ထုိတဒဂၤေလးသည္ သန္႔ရွင္းလွပလြန္းေပစြ။

အေပၚမွာ သုံးထားတဲ့ပုံေလးက သိပ္ႀကိဳက္လြန္းလုိ႔ ပန္ဒုိရာ့ဆီက လုယူလာခဲ့တာပါ။