ကုိဗစ္မွတ္စု ၃

 ၅ ဧပြီ၊ ၂၀၂၀ 

ဒီလိုနဲ့ကုန်ဆုံးသွားတဲ့ တနင်္ဂနွေတနေ့

ယနေ့ ပိုးတွေ့သူမရှိသောအခါ ကိုဗစ်လူနာစာရင်းသည် ၂၁ တွင် ရပ်တန့်နေလေသည်။ နောက်တစ်နေ့တွင် ဘယ်နှစ်ဦးထပ်တွေ့မလဲ ည ၈ နာရီသတင်းမှာ ရင်ဖိုစွာ စောင့်မျှော်နေကြပါအုန်းမည်။ မတွေ့သောအခါ ပင့်သက်ချ၍ စာရင်းတိုးလာသောအခါ သက်ပြင်းကြီးချကြရင်း နေ့များကို တနေ့ချင်းကျော်ဖြတ်နေကြရပါသည်။

ရပ်ကွက်ထဲမှာတော့ ယခင်ထက်စာလျှင် လူသူရှင်းလင်းနေပါသည်။ တိုက်ခန်းများထဲမှ လျှံထွက်လာသောအသံများပင် ယခင်ကလို မကျယ်လောင်တော့ဟု ထင်ရသည်။ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ပြောသံများ၊ ရယ်သံများ၊ ရန်ဖြစ်သံများ ရှားပါးခြောက်ကပ်လာပါသည်။ သို့သော် ရပ်ကွက်ထဲ အရေးပေါ်ဆေးရုံကားကြီးထိုးဆိုက်လာ၊ ဟိုအိမ်က တယောက်ပါသွားပြန်ပြီ၊ ဒီအိမ်ကတယောက်တော့ ထိသွားပြန်ပြီ ဆိုသည့် အဖြစ်များတော့ ယခုအထိ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မတွေ့ရသေး။

သို့တိုင် လူမှုမီဒီယာနှင့် ကမ္ဘာ့မီဒီယာထဲတွေထဲမှာတော့ ကိုဗစ်သည် ကမ္ဘာကြီးကို သူလက်ထဲဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ယမ်းကစားနေပါသည်။ တနေ့ချင်း၊ တနိုင်ငံချင်း ဇယားကွက်ထဲက ကိန်းကဏန်းတွေက လူတွေအားလုံးကို ခြောက်လှန့်နေလေသည်။ ဒီကိန်းကဏန်းတွေကပဲ လူတွေကို လုံခြုံမှုကင်းမဲ့စွာ ခြောက်ခြားစေပါသည်။ ကမ္ဘာကပ်ရောဂါဟု ကင်ပွန်းတပ်ပြီးကတည်းက ဒီကိန်းကဏန်းတွေက လူတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝကို စိုးမိုးပစ်လိုက်ပါတော့သည်။ တကမ္ဘာလုံးကလူများမှာ တနေ့တနေ့ ထိုကိန်းကဏန်းများကိုပဲ ထိုင်စောင့်ကြည့်ရင်း စိတ္တဇနာ ပိုမိုရင့်သည်းလာခဲ့သည်ဟု ဆိုလျှင် မမှားပါ။ 

ရုတ်တရက်ကိုယ်ဟန်ပျက်လျှင်ပင် နီးရာတံခါးဘောင်တခုကို လှမ်းဆွဲဖို့ လက်ရွံ့နေမိလောက်အောင် မိမိပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို အယုံအကြည်ကင်းမဲ့လာခြင်းလောက် အထီးကျန်ခြောက်ခြားစရာကောင်းတာ ဘာမှမရှိတော့ပါ။ စစ်ပွဲတခုလို အနိဌာရုံတွေက ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ဖြစ်နေတာတော့ မဟုတ်။ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အရာအားလုံး ပုံမှန်ဖြစ်နေသည့်တိုင် ထိုအရာများကို ကိုယ်က အရင်လို မမြင်နိုင်တော့ခြင်းပဲဖြစ်ပါသည်။ အတော်နုညံ့သလောက် အတော်ကြောက်စရာကောင်းပါသည်။

တချို့နေရာဒေသများမှ ကိန်းကဏန်းများမှာ သွေးပျက်ဖွယ်ဖြစ်နေသည့်တိုင် ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကိန်းကဏန်းများက ခဏတာ ပင့်သက်ချခွင့်တော့ ရနေပြန်သည်။ ထိုပင့်သက်ချခွင့်လေးကိုပင် တချို့က ပြက်ရယ်ပြုကြသေးတာ တွေ့ရသည်။ သူတို့ဘာကို မျှော်လင့်နေကြသလဲဟု ဆက်မတွေးချင်ပါ။ 

သတင်းတခုတွင် နိုင်ငံခြားက မှာယူထားသည့် ရောဂါစစ်ဆေးသည့်စက်ကြီး လမ်းခုလတ်ရောက်နေပြီဟု သိရသည်။ ယခုရှိသည့်ဓာတ်ခွဲခန်းက တနေ့ လူ ၁၀၀ လောက်ပဲစစ်နိုင်သော်လည်း ထိုစက်ကြီးကတော့ ၂၄ နာရီအတွင်း လူထောင်ချီစစ်ပေးနိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။ များများစစ်လျှင်တော့ များများပေါ်နိုင်ခြေရှိသည်မှာမဆန်း။ ထိုအခါ ညတိုင်းစောင့်ကြည့်နေသည့်သတင်းမှာ ကိန်းကဏန်းတွေက တဖြတ်ဖြတ်နှင့် တက်ကောင်းတက်လာနိုင်သည်။ ထိုအခါ ဘာတွေ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်ကြအုန်းမည်မသိ။

ကိုယ့်ရပ်ကွက်လမ်းကလေးထဲ အရေးပေါ်ကားကြီးမောင်းဝင်လာကာ ကိုယ့်အောက်ထပ်က လူနာတစ်ဦးကို ဆွဲမထုတ်သွားခင်အထိတော့ ကိန်းကဏန်းတွေကို မေ့ထားပစ်လိုက်ချင်သည်။ သို့တိုင် နေ့စဉ်ဘဝများကို အချက်အလက်ကိန်းကဏန်းများအောက်တွင် ပုံသွင်းပစ်ချင်သည့် အန္တရယ်ကြီးတခု၏ အနံ့အသက်က လေထုကြီးတခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းထားပါသည်။ ကရိုနာဗိုင်းရပ်စ်သည် လူလုပ်သည့်ဗိုင်းရပ်စ်ဟုတ်မဟုတ် မသေချာသော်လည်း အတော်လူဆန်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အရာအားလုံးကို ခြယ်လှယ်ရန်ကြိုးစားရာ၌ အတော်စနစ်တကျရှိလွန်း၍ဖြစ်ပါသည်။