ေက်ာင္းကအျပန္ ပန္းၿခံဘက္က ျပန္လာျဖစ္သည္။ ပန္းၿခံထဲေရာက္ေတာ့ ေနေရာင္ေအာက္က ခုံတန္းလ်ားေလးမွာ ေရဒီယုိနားေထာင္ရင္း ခဏထုိင္ျဖစ္သည္။ ေစာေသးလုိ႔ထင္သည္။ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေနေရာင္ခံသူတုိ႔ တေယာက္စႏွစ္ေယာက္စမွ်သာရွိေသးသည္။ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေလာက္ဆုိလ်င္ေတာ့ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေနေရာင္ခံသူတုိ႔ ျပည့္ေနတတ္သည္။ သည္လုိအခ်ိန္မ်ဳိးဆုိလ်င္ ပန္းၿခံထဲက က်ေနာ္ျဖတ္မေလ်ာက္ရဲ။ က်ေနာ့္မ်က္လုံးေတြက ေနသားမက်ေသး။ ေနကာမ်က္မွန္ေကာင္းေကာင္းတလက္ေတာ့ ၀ယ္ရေပအုန္းမည္။
က်ေနာ့္ေရွ႕ကျမက္ခင္းေပၚမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္ ေခြးအေသးကေလးတေကာင္ဆြဲကာ ေလ်ာက္လာသည္။ တိက်ေအာင္ေျပာရလ်င္ ေကာင္မေလးက ေခြးကုိ ဆြဲလာတာမဟုတ္။ ေခြးက သူသြားခ်င္ရာသြားတာကုိ ေကာင္မေလးက ႀကိဳးေလးကုိင္ကာ ေနာက္ကလုိက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေခြးေက်ာင္းထြက္လာတာျဖစ္သည္။
သူတုိ႔ႏွင့္ရင္းႏွီးခ်င္လ်င္ ေခြးေက်ာင္းထြက္ပါ။ ေခြးခ်င္းလမ္းမွာဆုံခုိက္ လူခ်င္းႏွဳတ္ဆက္စကားဆုိရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားႏုိင္သည္။ ဒါေပမယ့္ သည္ေနရာမွာ ေခြးတေကာင္ေမြးဖုိ႔ဆုိတာ ဗမာျပည္မွာ ဆုိက္ကားတစီးေထာင္လုိ႔ရသည္။ ေခြးေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ ေခြးအသုံးအေဆာင္၊ ေခြးက်န္းမာေရး စသျဖင့္ ဆုိရလ်င္ ေခြးတေကာင္၏ ေခြးေနမွဳအဆင့္အတန္းက လူတဦးႏွင့္တန္းတူ အဆာက်ယ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ ေအာက္ဆင္းေက်ာင္းရေသးသည္။ ေခြးေက်ာင္းတာက လမ္းေလ်ာက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ က်န္းမာေရးႏွင့္ေတာ့ ေလ်ာ္ညီသည္။ ၿပီးေတာ့ ေခြးလွလွေလးတေကာင္ဆြဲကာလမ္းေလ်ာက္ရတာ ဂုိက္လည္းအေတာ္က်သည္ဟု ထင္ၾကဟန္ရွိသည္။
တကယ္က သည္အခ်ိန္က ေခြးေက်ာင္းထြက္ၾကခ်ိန္ေတာ့မဟုတ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ညေနခင္းႏွင့္ ညဦးပုိင္းေတြမွာ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မနက္ေစာေစာ ထြက္ၾကေလ့ရွိသည္။ အခုလုိေန႔လည္ခင္းႀကီးေတာ့ သိပ္ထြက္ေလ့မရွိၾက။ ဒါေပမယ့္ သည္ေကာင္မေလးကေတာ့ သူအားတဲ့အခ်ိန္ ထြက္ေက်ာင္းရတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေနပူခံလမ္းေလ်ာက္ရင္း တခါတည္း ေခြးကေလးပါေခၚလာျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေကာင္မေလးက ေခြးေလးနားထုိင္ခ်လုိက္ကာ ဘာလည္းမသိေျပာလုိက္သည္။ ေခြးကေလးက အၿမီးကေလးတလွဳပ္လွဳပ္တရမ္းရမ္းလုပ္ကာ ေကာင္မေလးကုိ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖင့္ ပတ္ေျပးေနသည္။ ေၾသာ္ ေခြးေတြက သူတုိ႔လုိလားႏွစ္သက္လ်င္ အၿမီးလွဳပ္တတ္သည္မဟုတ္လား။
ပုိက္ဆံရွိလ်င္ ေခြးမ်ဳိးေကာင္းကုိ ၀ယ္ႏုိင္ေသာ္လည္း၊
ေမတၱာရွိမွသာ ေခြးအၿမီးကုိ လွဳပ္ေစႏုိင္၏ တဲ့။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏အိမ္မွာ ဖတ္ခဲ့ရသည့္ စာတန္းကေလးျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔စာအုပ္စင္ကေလးေဘးကနံရံမွာ သည္စာတန္းကေလးကုိ ကပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သုိးေဆာင္းစကားပုံဟုဆုိသည္။ သည္အခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္က သိပ္နားမလည္။ ပုိက္ဆံရွိမွ ေခြး၀ယ္ႏုိင္သည္ ဆုိတာကုိ က်ေနာ္နားမလည္။ ေခြးကုိ ၀ယ္ရသည္ဆုိတာကုိ နားမလည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေခြးကုိ၀ယ္ေမြးတာ က်ေနာ္မျမင္ဘူး၊ မၾကားဘူးခဲ့။ လုိခ်င္လ်င္ တအိမ္အိမ္က ေတာင္းႏုိင္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္အိမ္နား ၀ဲလည္၀ဲလည္လာလုပ္သည့္ေခြးတေကာင္ကုိ အစာေကၽြးကာ ေမြးထားလုိက္ႏုိင္သည္။
ေမတၱာရွိမွသာ ေခြးအၿမီးကုိ လွဳပ္ေစႏုိင္၏ ဆုိတာကေတာ့ သေဘာေပါက္သည္။ ပုိက္ဆံရွိတုိင္း အရာရာမျဖစ္။ ေမတၱာရွိဖုိ႔လုိသည္ဟု ဆုိလိုျခင္းျဖစ္မည္ဟုေတာ့ စကားပုံကုိ နားလည္လုိက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထုိစာတန္းကေလးကုိ က်ေနာ္ သေဘာက်ခဲ့သည္။
လူေတြမွာ အၿမီးမရွိပါ။ လူသည္ေခြးမဟုတ္။ လူသည္ ေခြးထက္ အစစအရာရာ သာလြန္ျမင့္မားသူ ျဖစ္ပါသည္။ လူတေယာက္ကုိ ေခြးႏွင့္ႏွဳိင္းေျပာလ်င္ နာဖုိ႔ေကာင္းသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေခြးသည္လူထက္သစၥာရွိသည္ဟု တခ်ိဳ႕က ဆုိတတ္ၾကသည္။ ေခြးေလာက္မွ ေက်းဇူးမသိတတ္ဟု လူတခ်ိဳ႕ကုိ သမုတ္တတ္ၾကသည္။
က်ေနာ္ဆက္စဥ္းစားၾကည့္ပါသည္။
အကယ္၍ လူေတြမွာ အၿမီးရွိခဲ့သည္ဆုိပါစုိ႔။
ထုိလူအၿမီးကုိလွဳပ္ေစႏုိင္ေသာအရာသည္
ပုိက္ဆံေလာ။
ေမတၱာတရားေလာ။
မွန္ကန္ေသာသစၥာေလာ။
အမိန္႔အာဏာေလာ။
က်ေနာ္ဆက္စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္မိပါသည္။
No comments:
Post a Comment