တခါတုန္းက စုံနံ႔သာၿမိဳင္

ဘ၀နဲ႔အခ်စ္၊ ဘ၀နဲ႔အႏုပညာ၊ အႏုပညာနဲ႔အခ်စ္ ဆက္စပ္ႏြယ္ယွက္ေနသည္။
သီခ်င္းေတြက အလကားေရးထားတာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ေနရာနဲ႔သူဆုိဖုိ႔ ေရးထားတာဗ် ဟု သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာဘူးတာ သတိရမိေသးသည္။ တခါတေလ ကုိယ့္ရင္ထဲ ခံစားေနရတာေတြကုိ သီခ်င္းတပုဒ္ ေကာက္ဆုိလုိက္လုိ႔ ေျပေလ်ာ့သြားတမ်ဳိး ႀကံဳဘူးၾကလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထုိသီခ်င္းကုိ ေရးသားသူ သုိ႔မဟုတ္ သီဆုိခဲ့သူအတြက္ကေတာ့ သူ႔ဘ၀၏ အစိတ္အပုိင္းတခုကုိ အန္ထုတ္လုိက္ရတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့မည္။

ဘယ္လုိပင္ ႏြယ္ယွက္ေနသည္ျဖစ္ေစ ဘ၀က ဘ၀၊ အႏုပညာက အႏုပညာသာ ျဖစ္သည္။
ဘ၀က တုိတယ္။ အႏုပညာက အဆုံးအစမရွိဘူး တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းတဦးက သူ႔လက္ဖ်ံမွာ ေဆးမင္ ေရးထုိးခဲ့ဘူးသည္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တခ်ဳိ႕ေသာသူတုိ႔အတြက္မူ အႏုပညာက ထြက္ေျပးလုိ႔ရသည္။ ဘ၀က ထြက္ေျပးလုိ႔မရ။ တခင္းလုံး၀ါေနသည့္ ေနၾကာပန္းခင္းႀကီးထဲမွာ ထုိအမွန္တရားကုိ တခါက ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ဘူးသည္ဟု ဆုိလ်င္..။

ေနၾကာပန္း

က။
ဆုိဖီယာေလာရင့္ ရဲ႕
ေနၾကာပန္းရုပ္ရွင္ထဲက ေနၾကာခင္းႀကီးကိုသတိရ
အ၀ါေရာင္အပြင့္၀ုိင္း၀ုိင္းႀကီးေတြက
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူတေယာက္ရဲ႕ ၀တ္ဆံေတြအျပည့္နဲ႔ေလ၊

စစ္ႀကီးက
ေခတ္ႀကီးက
သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔လင္သားကုို
သူနဲ႔ေ၀းရာေခၚသြား
ႏွဳတ္ဆက္အနမ္းကေလးမွမဆုံးခင္
မီးရထားႀကီးကထြက္ခြာသြား၊

ဒီလုိနဲ႔
ေနၾကာပန္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ပြင့္ခဲ့
အႀကိမ္ႀကိမ္ညွိးေျခာက္ခဲ့
သူမကေတာ့မညွိးႏူိင္မေျခာက္ႏူိင္
ခ်စ္ျခင္း၀တ္ဆံေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့
မီးရထားႀကီးထြက္ခြာသြားရာဘက္
ေစာင့္ေမွ်ာ္လုိ႔၊

မီးရထားႀကီးသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္လာ
ခ်စ္တဲ့သူကေတာ့ မပါ။

ေၾသာ္
ေရ ေျမ ဆုံးေစေတာ့ကြယ္
မိန္းမသားမုိ႔ ေတြ႔ေအာင္ရွာဖို႔မလြယ္
မလြယ္ မလြယ္ မလြယ္။
ေနၾကာပန္းေတြသာ
တခင္းလုံး၀ါေအာင္ပြင့္ခဲ့ျပန္တယ္၊

သူ႔ခ်စ္သူကေတာ့
စစ္ကုိျဖတ္သန္း
ေခတ္ကုိျဖတ္သန္းရင္း
ေနၾကာပန္းခင္းႀကီးကုိ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့
သူမကုိ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့။
စစ္ကုိအျပစ္တင္
ေခတ္ကုိအျပစ္တင္ရင္း
အခ်စ္ပင္အသစ္စုိက္ခဲ့၊

ခ။
ၾကည့္ဖူးတဲ့ရုပ္ရွင္ေတြ
ဆုိဖူးတဲ့သီခ်င္းေတြဟာ
ကုိယ့္ဘ၀နဲ့သက္ဆုိင္လာလိမ့္မယ္လုိ႔
အစကဘာျဖစ္လုိ႔မေတြးခဲ့မိပါလိမ့္။

အခုေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ
ေနၾကာပန္းခင္းႀကီးေတြကုိ မၾကာမၾကာျမင္ရ
ျမင္ရတုိင္း အထိတ္တလန္႔အိပ္ယာကႏူိး
ေရထေသာက္လည္း ေျခာက္ျခားဆဲ၊

ဘယ္ဇာတ္လမ္းမွာျဖစ္ျဖစ္
ဇာတ္သိမ္းခန္းက အေရးႀကီးတယ္။
တျဖည္းျဖည္းက်လာတဲ့ကတၱီပါကားလိပ္က
ေနၾကာပန္းခင္းႀကီးကုိ ဖုံးအုပ္လုိက္တဲ့အခါ
ပင့္သက္ခ်ရင္း ငါေတြးမိတယ္။
ဘ၀ကေတာ့ရုပ္ရွင္လုိ
ရုံျပင္ေရာက္ရင္ျပီးမသြားဘူးလုိ႔။ ။

ႏွင္းခါးမုိး