ေတာင္ေတြကုိ အတူေရြ႕ၾကရေအာင္

၈၈ စက္တင္ဘာ ၂၅ ေနာက္ပုိင္းကာလ၊ က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ
ေသြးအပူဆုံးကာလ။ ျပည္တြင္းမွာ ပါတီဆုိင္းဘုတ္ေတြခုိရင္း ေျမေပၚေျမေအာက္
ျပန္လည္စုရုံးၾက။ နယ္စပ္ေတြမွာလည္း အလုံးအရင္းႏွင့္စုမိ။ ေနာက္ တပ္ဦးအလံ
ထူႏုိင္ခဲ့ၾက။
အတြင္းေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားမွတဆင့္ ၈၉ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္လည္း တပ္ဦး
အလံေတာ္ေအာက္ ေရာက္သြားသည္။ ၉၀ ခုႏွစ္အေစာပုိင္းမွာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ျဖင့္
ျပည္တြင္းသုိ႔ က်ေနာ္ျပန္၀င္လာသည္။ ျပန္မလာခင္ ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ စာတုိေပစ
မ်ားကုိ အတူေနသူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ဆီမွာ ထားရစ္ခဲ့သည္။ ဘာေတြလဲေတာ့ အေသ
အခ်ာ မမွတ္မိ။ ထုိအခ်ိန္က ႏုိင္ငံေရးခံစားခ်က္ ဆူေ၀ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ျပည္တြင္းမွာ အဖမ္းခံရၿပီး က်ေနာ္ေထာင္ထဲေရာက္ေနစဥ္ တပ္ဦးအာေဘာ္ ေဒါင္း
အုိေ၀စာေစာင္မွာ က်ေနာ့္ကဗ်ာေလးေတြ ပါလာသည္။ ဒါက ေနာက္ ႏွစ္ကာလ
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။
တေန႔ကေတာ့ သစၥာအင္အားစုရဲ႕ အင္တာနက္
စာမ်က္ႏွာမွာ ေဒါင္းအုိေ၀စာေစာင္အေဟာင္း
ေလးေတြ တင္ထားတာေတြ႔၍ ၀င္ေမႊေႏွာက္ရင္း
က်ေနာ့္ ကဗ်ာတပုဒ္ကုိ တပ္ဦး၂ ႏွစ္ေျမာက္
အထူးထုတ္မွာအဖြင့္ကဗ်ာအျဖစ္ေတြ႔လုိက္ရသည္။
၀န္ခံရလ်င္ ဘ၀အေမာကေလးမ်ား အေတာ္ေျပ
သြားသည္။
၁၇ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးလည္း
၁၈ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။
ဒီကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး ေတာင္ေတြကုိ အတူေရြ႕ရေအာင္ဟု ဆုိခဲ့သည့္
သူငယ္ခ်င္းတဦးလည္း အခုေတာ့ေတာင္တန္းတခုအေပၚကေန
က်ေနာ့္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ ေသခ်ာေပသည္။
ယုံၾကည္မွဳနဲ႕ေရးခဲ့တဲ့စာမ်က္ႏွာဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ သတ္လုိ႔မေသဘူး။
သေဘာတူၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။

ရွင္သန္ေနတဲ့စာမ်က္ႏွာ

လမ္းေပၚမွာလည္း ငါတုိ႔ရွိ
ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာလည္း ငါတုိ႔ရွိ
မင္းတုိ႔ကုိေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္။

ငါတုိ႔ေသြးနဲ႔ဒီလမ္းကုိခင္းခဲ့တာ
နတ္ဆုိးေတြကခုန္ဖုိ႔မဟုတ္ဘူး
မုန္တုိင္းေတြလမ္းေလ်ာက္တဲ့ေန႔
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္၊
သစ္ကုိင္းတကုိင္းက်ဳိးရုံ
သစ္ပင္တပင္လဲရုံ
ေနာက္ျပန္လွည့္တဲ့သူေတြလည္း
ရွိေကာင္းရွိမယ္
ဘာျဖစ္လုိ႔ရပ္ေစာင့္ေနမွာလဲ
ဒါ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး။

အမွန္တရားအတြက္အသက္စြန္႔ခဲ့တာမွာ
က်ေနာ္ဟာအရင္ဆုံးလည္းမဟုတ္သလုိ
ေနာက္ဆုံးလည္းမဟုတ္ပါဘူးအေဖ တဲ့
အဲဒီစာတေစာင္ကုိဖတ္ရင္း
၀ိဥာဥ္ရဲ႕တင္းေနတဲ့ႀကိဳးေတြေပၚ
ငါ့ဘ၀ကုိတင္ခဲ့တာေပါ့။

ဒါဟာအေျဖပ
ေမးခြန္းေတြကုိရပ္လုိက္ၾက
ေတာင္ေတြကုိေရြ႕ပစ္ရမယ္ဆုိရင္လည္း
ဘာ့ေၾကာင့္ေနာက္တြန္႔ေနၾကမလဲ
ေဟာဒီမွာ
သံတုိင္ေတြကုိရုိက္ခ်ဳိး
အုတ္နံရံေတြကုိၿဖိဳခ်
သစ္ပင္ေတြကုိေရေလာင္းၾက။

ဒီလုိနဲ႔
ငါတုိ႔ေနထုိင္ဖုိ႔ေန႔ေတြကုိ
ငါတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဆယ္ယူေဆးေၾကာရမယ္
ငါတုိ႔ကုိယ္ကုိလည္း
ငါတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ျပန္ေမြးဖြားၾကရမယ္၊
ဒါဟာ ငါတုိ႔ေရွ႕က
သြားႏွင့္သူေတြအတြက္ေရာ
ငါတုိ႔ေနာက္က
လုိက္လာသူေတြအတြက္ပါ
ရွင္သန္ေနတဲ့ကဗ်ာျဖစ္တယ္။ ။