မ်က္ရည္တ၀က္မွ်ျဖစ္ေစ သုတ္ေပးခြင့္

တဦးတေယာက္က ပူေဆြးငုိေႂကြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
အျခားတစုံတဦးက ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာ ေနႏုိင္မွာတဲ့လား။

ဆုိင္အျပင္ မွန္နံရံေပၚမွာ ေရးထားသည့္စာတန္းကေလးျဖစ္သည္။ ဆုိင္ထဲမွာေတာ့ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္၊ အက်ၤ ီ အ၀တ္အစား၊ စာအုပ္တိတ္ေခြ၊ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ၊ အိမ္သုံးလွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ဳိးစုံအဆုံး အကုန္ရွိသည္။ အသစ္ေတြေတာ့ မဟုတ္။ လာေရာက္လွဳဒန္းသြားၾကသည့္ ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕က အေတာ္လတ္ေသးသည္ဟုေျပာႏုိင္သည္။ အေဟာင္းေပမယ့္ အစုတ္အျမင္းေတြေတာ့မဟုတ္။ သူတုိ႔က ပစၥည္းအကုိင္ စည္းကမ္းရွိသည္ဟု ေျပာရမည္။ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ သုံးေပ်ာ္ေသးသည့္ အေနအထားမွာရွိသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေဟာင္းလုိ႔လာလွဳသြားသည္မဟုတ္။ အသစ္တခု၀ယ္လုိက္၍ ပုိသြားသည္ကုိ လာလွဳသြားျခင္း။ ၀ယ္ၿပီးမွ မႀကိဳက္ေတာ့သည္ကုိ ျပန္မလဲခ်င္၍ သည္မွာ လာလွဳသြားျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။
ထုိပစၥည္းေတြကုိ ၀ယ္ခ်င့္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ခင္းက်င္းၿပီး သည္ဆုိင္မွာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်သည္။ ေရာင္းလုိ႔ရသည့္ေငြကုိ လူမွဳအကူအညီလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳသည္။ တႏုိင္ငံလုံးမွာ သည္လုိဆုိင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ သူတုိ႔လုပ္ငန္းကေလးက သေဘာက်စရာပါေပ။

ပစၥည္းေတြက အသစ္ေတြႏွင့္ ေစ်းအေတာ္ကြာသည္။ အေတာ္သက္သာသည့္ ႏွဳန္းထားဟုေျပာရမည္။ က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္စက ဆုိဖာတစုံ။ ထမင္းစားပြဲ။ စာအုပ္စင္ စသည္တုိ႔ကုိ သည္ကပဲ၀ယ္သည္။ အသစ္ေတြနား မကပ္ႏုိင္။ သည္ေလာက္ႏွင့္ပဲလည္း က်ေနာ္တုိ႕ဧည့္ခန္းက အေတာ္သားနားသြားသည္။ ေတာ္ၿပီေပါ့။ အေႏြးထည္ေတြ၊ ဂ်ာကင္ေတြ၊ အက်ၤ ီအ၀တ္အစားတခ်ဳိ႕ကုိလည္း အစပုိင္းကေတာ့ သည္ကပဲ ၀ယ္၀တ္သည္။ အခုေနာက္ေတာ့ တခ်ဳိ႔စင္တာေတြမွာ ေလ်ာ့ေစ်းခ်တုန္း ၀င္ဖြတတ္လာၿပီမုိ႔ အသစ္၀ယ္၀တ္ျဖစ္လာသည္။ ဒါလည္း လမ္းႀကံဳလ်င္ သည္ဆုိင္မွာ ၀င္ေမႊတတ္ေသးသည္။ တခါတခါ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ပစၥည္းေကာင္းေလးေတြ ေစ်းေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏွင့္ ရတတ္သည္။ က်ေနာ္ အရူးအမူးျဖစ္သည့္ လီဗုိင္းဂ်င္းဂ်ာကင္တထည္ကုိ သည္ဆုိက္ကေန ေစ်းေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏွင့္ က်ေနာ္ရခဲ့ဘူးသည္။ ဥေရာပေရာက္တာေတာင္ ဖ်ာပုံထည္ႏွင့္ညားတုန္းမုိ႔ ၿပံဳးခ်င္စရာ။

သည္ဆုိင္မွာ လခစား၀န္ထမ္းမရွိ။ အားလုံး ေစတနာလုပ္အားရွင္ေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ ဆုိင္ကုိ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔က ပုိင္သည္။ ကမၻာတ၀ွမ္း ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ေနရာေတြဆီ သူတုိ႔သြားေရာက္ကူညီၾကသည္။ သည္မွာရွိသည့္ သည္ဆုိင္ကလည္း ကမၻာတ၀ွမ္းမွေရာက္လာသည့္ က်ေနာ္တုိ႔လုိဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အားထားစရာ။ အ၀ါ၊ အညိဳ၊ အမဲ အစုံ ဆုိင္ထဲမွာ တရုန္းရုန္း။ တခ်ိဳ႕သူတုိ႕ႏုိင္ငံသားေတြလည္း လာလာေမႊတတ္ၾကသည္။ တခါက အဖြားႀကီးတဦး အေႏြးထည္ေလးတထည္ ၀တ္ၾကည့္ေနတာေတြ႔ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အက်ၤ ီေဟာင္းေလး တန္းေပၚတင္ထားခဲ့ၿပီး ထုိအေႏြးထည္ကုိ၀တ္ကာ ဆုိင္အျပင္ခပ္တည္တည္ထြက္သြားတာေတြ႔လုိက္ရသည္။ ပစၥည္းေတြမွာ သံလုိက္တံဆိပ္ေတြမပါသည့္အတြက္ မျမင္လုိက္လ်င္ ပါသြားသည္သာ။ လွဳပါသည္ဆုိမွ အခမဲ့၀င္ကူညီသြားေသးသည္ဟု ေျပာရမလားမသိ။

တေန႔က မနက္ခင္းစာ ရုပ္ျမင္အစီအစဥ္မွာ ကုိယ္ဟန္ျပမယ္ေလးေတြႏွင့္ ဖက္ရွင္ျပပြဲတခု ၾကည့္လုိက္ရသည္။ ထုိၾကက္ေျခနီဆုိင္မွ အ၀တ္အစားမ်ားျဖင့္ ဖက္ရွင္ျပျခင္းပင္။ ၾကည့္လုိ႔ေတာ့အေကာင္းသား။ အေဟာင္းကေလးေတြျဖင့္လည္း လွေအာင္၀တ္ႏုိင္သည္ကုိေတြ႔ရသည္။ အသစ္၀ယ္ဖုိ႔လက္လွမ္းမမွီခင္ အေဟာင္းထဲမွ အေကာင္းကေလးမ်ားေရြးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ လွေအာင္ဆင္ႏုိင္ပါသည္။ ရယ္ေမာေနသူတုိ႔၏ ၾကင္နာေသာလက္ျဖင့္ ငုိေႂကြးေနသူ၏ မ်က္ရည္တ၀က္ကုိ သုတ္ႏုိင္လ်င္ပင္ ေလာကႀကီးက အတန္လွပလာႏုိင္သည္မဟုတ္လား။

သုိ႔ေသာ္
က်ေနာ္တုိ႔ေနထုိင္တဲ့သည္ေျမကမၻာေပၚ
တစုံတဦးက ငုိေႂကြးေနတဲ့အခ်ိန္
အျခားတစုံတဦးက ရယ္ေနေမာေန၊ ေပ်ာ္ပြဲဖြဲ႕ေနၾကတာပါပဲ။
ေၾသာ္ ကမၻာႀကီးေတာင္ ဘယ္ေတာ့မဆုိ တ၀က္ပဲလင္းႏုိင္တာ
က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုိ႔ ေမ့ေမ့သြားၾကပါလိမ့္။ ။