ဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းက သိပ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ရွိခဲ့တာေလးေတြလည္း အထိမ္းအသိမ္းက မတတ္ဘူး။ ကုိယ့္ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြလည္း ျပင္မယ္ျပင္မယ္နဲ႔ ဘာမွ ထူးမလာဘူး။ ေတာ္ေတာ္ အႏြံတာခံတဲ့သူေလာက္ပဲ သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲ က်ေနာ့္ကုိ ထုတ္မပစ္ေသးပဲ ထားၾကတာကလား။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း တခ်ဳိ႕ကုိ လြမ္းမိပါတယ္။
ေမ့ေလာက္မွ လာလြမ္းေတာ့လည္း ဘယ္သူက ငဲ့ၾကည့္မလဲေလ။ ငဲ့ၾကည့္သူနည္းနည္းထဲက အခင္ဆုံးတေယာက္ရဲ႕ ႏွစ္ကူးကတ္ကေလးကုိ မွတ္မွတ္ရရ ဘေလာ့ေပၚတင္မယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ၿပီး ေမ့ေနခဲ့မိျပန္တယ္။ ဒီည စာေတြ ျပန္စစ္ရင္း ေတြ႔တာနဲ႔ ျပန္မေမ့ေအာင္ တင္လုိက္တယ္။ ရက္ေတြ အေတာ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီကတ္ကေလးက က်ေနာ့္စိတ္ကုိ ႏွစ္သစ္ဆန္းေစတုန္းလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံးရွဳံးရတာလည္း အသဲကြဲေစတဲ့ ကိစၥတခုပဲ မဟုတ္လား။
ေမ့ေလာက္မွ လာလြမ္းေတာ့လည္း ဘယ္သူက ငဲ့ၾကည့္မလဲေလ။ ငဲ့ၾကည့္သူနည္းနည္းထဲက အခင္ဆုံးတေယာက္ရဲ႕ ႏွစ္ကူးကတ္ကေလးကုိ မွတ္မွတ္ရရ ဘေလာ့ေပၚတင္မယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ၿပီး ေမ့ေနခဲ့မိျပန္တယ္။ ဒီည စာေတြ ျပန္စစ္ရင္း ေတြ႔တာနဲ႔ ျပန္မေမ့ေအာင္ တင္လုိက္တယ္။ ရက္ေတြ အေတာ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီကတ္ကေလးက က်ေနာ့္စိတ္ကုိ ႏွစ္သစ္ဆန္းေစတုန္းလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံးရွဳံးရတာလည္း အသဲကြဲေစတဲ့ ကိစၥတခုပဲ မဟုတ္လား။
2 comments:
ဟုတ္တယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံးရွဳံးရတာလည္း အသဲကြဲေစတဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ..။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႔ စြန္႔ပစ္မူကို ခံရတာလည္း ခ်စ္သူ က စြန္႔ပစ္တာမ်ိဳးပဲ ခံစားရမယ္ ထင္ပါရဲ႔...။
အင္း အသဲမကြဲေအာင္ ရွားရွားပါးပါး သူငယ္ခ်င္းေတြ မဆံုးရႈံးေအာင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ျပင္မယ္ဆိုရင္...
ျပင္တယ္ ဆိုတာကလည္း လြယ္တဲ့အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့..
လတ္ဆတ္ေနဆဲ ႏွစ္သစ္အတြက္ ထပ္မံ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ့္ကို မၾကာခဏ ခြင့္လႊတ္ေပးေသာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တသက္လံုး ခင္မင္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ။
Post a Comment