Tuesday, January 22, 2008

ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚ ဆရာ အိပ္ေပ်ာ္အုန္းမွာမဟုတ္ဘူး

လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္ ဆရာဦးတင္မုိး ဆုံးတယ္ၾကားရေတာ့ မုိးမခမွာ ဆရာ့ကုိလြမ္းလို႔ ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႔ ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ဆရာ့ကုိခ်စ္သူေတြက ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ ႏွစ္ပတ္လည္ လြမ္းဆြတ္ပြဲေတြ က်င္းပေနၾကတာ ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ႏွလုံးသားမွာ အၿမဲတမ္း ထြန္းလင္းေနမယ့္ မီးအိမ္ရွင္ႀကီး သူခ်စ္တဲ့တုိင္းျပည္မွာ အႀကိမ္တေထာင္ လူျပန္ျဖစ္ခြင့္ရပါေစ။


သစၥာမီးအိမ္

အင္းလ်ားကန္စပ္
မွန္ကေလးတခ်ပ္
ျဖတ္ကနဲကြဲခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ။

စကားလုံးေတြက အစစ္လား
ေလာကႀကီးက အစစ္လား
အႏုပညာဆုိတာ
ေမတၱာဓါတ္နဲ႔မွ လွတယ္၊
ညအခါမွာမွ
လသာတာက လွတယ္၊
အဆန္ခရီးမွာမွ
ဖန္မီးအိမ္က ပုိလုိ႔လင္းခဲ့တယ္။

ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ
အေၾကအညာမရွိဘူး
သစၥာတရားမွာ
ေသတယ္ရွင္တယ္မရွိဘူး။

လူထုခ်စ္ရင္
သမုိင္းတင္တယ္
(က်ေနာ္တုိ႔မွာေတာ့)
ကမၻာမေၾကဘူး
ဆရာမေသဘူး။ ။

ႏွင္းခါးမုိး

4 comments:

Nyein Chan Aung said...

စကားလံုးတစ္လံုးက မွ်ားတစ္စင္းဆိုရင္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေကာ..။
ကဗ်ာေတြ ထုဆစ္ယက္ဖြဲ႔ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကေကာ..။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

လူထုခ်စ္ရင္
သမုိင္းတင္တယ္
(က်ေနာ္တုိ႔မွာေတာ့)
ကမၻာမေၾကဘူး
ဆရာမေသဘူး။ ။
ခံစားရတယ္ဗ်ာ..ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး

တန္ခူး said...

ဟုတ္တယ္...တမာေတြေဝေနသမ်ွ ဆရာမေသပါဘူး။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ နိဂံုးခ်ဳပ္ထားတာေလးလည္း လွတယ္။