Friday, February 27, 2009

ရင္ေမာတယ္

အေနာ္မာ

ဆားတထုပ္နဲ႔နယ္ၿပီး
အိမ္မွာ ၾကက္သားျပဳတ္ေႀကာ္စားတယ္၊
…….
စားေနရင္း
ကမာၻေပၚမွာ
အစားတလုပ္မဲ့လုိ႔
ငုိယုိရင္း လူးလူးလိမ့္လိမ့္
ကုိယ့္ဗုိက္ကုိယ္ပုတ္ေနၾကရတဲ့သူေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားပါလိမ့္
……
ရင္ေမာတယ္။

ထီးတေခ်ာင္းထုတ္ၿပီး
အလွဳအိမ္ဘက္ေလ်ာက္သြားတယ္
လမ္းမွာ အ၀တ္ဆုိင္ထဲ၀င္ၿပီး
တုိက္ပုံအက်ီတထည္ ၀င္ေရြး၀တ္တယ္၊
……..
ေရြးေနရင္း
ကမာၻေပၚမွာ
အ၀တ္ဗလာမဲ့လုိ႔
ေမြးရာပါအေရျပားခ်ဳပ္၀တ္ၾကရတဲ့သူေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားပါလိမ့္
…….
ရင္ေမာတယ္။

ညေနေစာင္းေနကုိ
ထီးအရိပ္နဲ႔ကြယ္လုိ႔
……..
ေလွ်ာက္ေနရင္း
ကမာၻေပၚမွာ
အရိပ္ အမုိးအကာမဲ့လုိ႔
လြင္တီးေခါင္မွာ ပုဆုိးၿခံဳအိပ္ၾကရသူေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားပါလိမ့္
……..
ရင္ေမာတယ္။

အမွတ္မထင္
သူေတာင္းစားေလးတေယာက္ ေရာက္လာၿပီး
အကုိႀကီးရယ္ တက်ပ္တျပားေလာက္စြန္႔ႀကဲခဲ့ပါ၊
ဒီေခတ္မွာ တက်ပ္က ေရႊထက္ရွားတယ္
တျပားက စိန္ထက္ရွားတယ္
လုိခ်င္ရင္ ေရာ့တရာ ဆုိၿပီး
စုတ္ျပတ္ရိႏြမ္း ဒါဏ္ရာဗရပြနဲ႔
အမ်ဳိးသားျပတုိက္ ပုိ႔ရေလာက္တဲ့
တရာတန္ထုတ္ေပးတယ္
ႏွာေခါင္း႐ွဳံ႕မေနနဲ႔
တရာတန္တုိင္း ဒီလုိပဲ
……
ရင္ေမာတယ္၊
ေငြစကၠဴထုတ္စက္ရွိရင္
တရာတန္အသစ္ကေလးေတြထုတ္ပါတယ္။

ရုတ္တရက္
စာအုပ္တုိက္ေရွ႕ေရာက္လာလုိ႔
စာေရးဆရာရီရရဲ႕
ေတာ္လွန္မလား…
က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္လွန္ရမလားဆုိတဲ့
ဟာသစာအုပ္ကေလး ၀င္ဆြဲခဲ့တယ္
…….
ရင္ေမာတယ္၊
ကမာၻေပၚမွာ
စာမတတ္လုိ႔
ၾကက္ေျခခတ္ၾကရတဲ့ ဘ၀ေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားပါလိမ့္။

အလွဳအိမ္ေပၚတက္ၿပီး
ထီးေကာက္ခ်ိတ္
တုိက္ပုံအက်ီေလးနဲ႔ ပဲေပးၿပီး
ရုပ္တည္နဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး၀င္ႀကိတ္တယ္၊
…..
ကမာၻေပၚမွာ
ေသရင္ ဘာမွပါမသြားဘူးဆုိတာ သိလုိ႔
လွဳတန္းေနၾကတဲ့သူေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ
……
ရင္ထဲမွာ
အတုိင္းထက္အလြန္
၀မ္းသာမိတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္
၇ နာရီထုိးလုိ႔
ကုိးရီးယားကားၾကည့္ဖုိ႔
ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းလုိက္တယ္၊
……
ကမာၻေပၚမွာ
တုိင္းျပည္က အရင္းအျမစ္ ေပါၾကြယ္၀ေပမယ့္
ျပည္သူေတြဆင္းရဲေနတဲ့ႏုိင္ငံ
ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ
…….
ရင္ေမာတယ္။

႐ွဳပ္ပါတယ္
ေရဒီယုိထုတ္ၿပီး
ေလလွဳိင္းကအသံပဲ နားဆင္ေတာ့မယ္၊
ဂ်ီး ဂ်လီး ဂ်ီး
ဂ်ီး ဂ်ီး ဂ်ီး
ဒီေန႔ျမန္မာပုိင္းအစီအစဥ္ရဲ႕
အထူးသတင္းတရပ္အေနနဲ႔
အေမရိကန္ အဂၤလန္၊ ဂ်ပန္ ဂ်ာမဏီ၊ တရုတ္ ရုရွားတုိ႔ကုိ
အျပတ္အသတ္ေက်ာ္တက္ကာ
ကမာၻ႕အခ်မ္းသာဆုံး နံပတ္တစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္
ဘုိးမင္းေခါင္ ဘုိးဘုိးေအာင္၊ အရွင္အဇၹေဂါဏတုိ႔
လွ်ာထြက္ေအာင္ ၀ုိင္းမေသာေၾကာင့္
ဒယီးဒယုိင္နဲ႔
ပုဆုိးမႏုိင္ ပု၀ါမႏုိင္
ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ရွိသြားပါေၾကာင္း၊

ေဟး
…..
…..
…..
…..
မီး လာ ၿပီ။

၁၅၊ ၀၁၊ ၀၉ (၀၀း၀၄ နာရီ)
ျပည္တြင္းက ေက်ာင္းသားလူငယ္တဦး ေရးသားေပးပုိ႔လုိက္တဲ့ ကဗ်ာပါ။ ကုိေဇာ္ထြန္းမွတဆင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံၿပီး တင္ပါတယ္။

Saturday, February 7, 2009

ေတာင္ယာ ရိုက္ကြင္း

ျမားအိမ္



ပဲမွမသီးရေသးဘူး၊
ပဲစင္ေပၚတက္မွာမ်ား၊
ပဲႏြယ္ပင္ ပဲမ်ားေနပံု၊

ရင္သားေဖၚထားတဲ႔ပန္းမံုလာမေလး၊
အပြင္႔တစ္ရာနဲ႔ ျမူဆြယ္ခ်ိန္မွာ၊
ၾကက္ဟင္းခါးပင္ကေသြးဆံုးေနခဲ႔ပါျပီေလ၊
ခမ်ာမွာ လင္စိတ္သားစိတ္ေတြကုန္၊
နံနက္ခင္း နံေဘးကျဖတ္သြားမိတိုင္း၊
သူ႔ကိုယ္သင္းန့ံကရင္ခုန္ခ်င္စရာပါ

ခရမ္းပင္မ်ား၊
ကေလးေတြတျပြတ္ျပြတ္ေမြးေကာင္းတုန္း၊

မုန္ညင္းပင္ေတြကုိယ္တိုင္၊
ဆတ္စလူးပင္ေတြကိုယ္တိုင္၊
ဆတ္စလူးထေန မွေတာ႔၊
စာကေလးေတြရဲ႕အထိုးအဆိတ္ကိုခံလိုက္ယံု၊

ကဲခုေတာ႔
ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား၊
အသက္မျပည့္ခင္ခိုးရာလိုက္သြားတဲ
ခါးက်ဥ္က်ဥ္တင္ကားကား ဗူးသီးေလးတစ္လံုး။

(မႏၱေလးေထာင္မွာ ေနသား၁၀နွစ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းေနဆဲ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။)



Wednesday, February 4, 2009

ေစတသိက

ႏွင္းခါးမုိ

လူသြားလမ္းေပၚမွာ ၾကယ္ကေလးတပြင့္ေတြ႔တယ္
မေန႔ကပြဲေတာ္ညမွာ ေၾကြက်ခဲ့တာျဖစ္မယ္
ငါ မနင္းရက္ခဲ့ဘူး။