အရင္ဘ၀ကေရာ္ဘင္ဟု

ပန္းပြင့္ေတြကအတုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္

သံဆူးႀကိဳးကေတာ့စစ္တယ္၊

အုိးေလးခြက္ေလးမွကုိယ့္မွာမရွိရင္
မုိးရြာတုန္းဘယ္လုိေရခံမလဲ၊

တည္ေနတုန္းမီးျပတ္သြားေတာ့
ေပါင္းအုိးထဲကဆန္ေတြခမ်ာ
ထမင္းျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ဘူး၊

မင္းအေပၚဆုိးခဲ့သမွ်
ကမၻာႀကီးအေပၚေကာင္းပါမယ္။

ႏွင္းခါးမုိး
၁၉၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၈

တစိမ္းည

ၿမိဳ႕ရဲ႕အေမွာင္ကုိ ဥၾသသံန႔ဲရုိက္ဖြင့္၊ ခရီးေ၀းက ၀င္လာတဲ့ရထား၊ အိပ္မေပ်ာ္သူနဲ႔ ေလွကားထဲကေျခသံေတြ။

ေရခ်ဳိးခန္းမီးဟာလင္းေန၊ တ၀က္ပဲဖတ္ရေသးတဲ့စာအုပ္၊ တံခါးေနာက္က အိမ္ေျမွာင္အၿမီးပုတ္သံနဲ႔ ေၾကာင္ခုန္ခ်တဲ့ေခါင္မုိး။

မသိမႈ မရွိမႈထဲ ပြင့္ပြင့္ေၾကြေၾကြ၊ အဆုံးမရွိေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့လမ္း၊ မုိးရြာထဲ ထီးကေလးဖြင့္ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားတဲ့အခါ မ်က္ရည္ဟာ၀တ္စုံအျပည့္ ေပးထားတဲ့လိပ္စာအတုိင္း ဖုန္းေခၚသံေတြ။

တေယာက္မၾကားခ်င္တဲ့စကား တေယာက္ေျပာေၾကး။

ႏွင္းခါးမုိး

၁၂၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၈

ဒီေန႔ထုိး မနက္ျဖန္ေပါက္

ေနေရာင္က လက္သည္းဆုိးေဆးအျပည့္နဲ႔ လမ္းထဲကုိ၀င္လာတယ္။ ျပတင္းေပါက္ကုိဖြင့္တာနဲ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ တန္းေတြ႔တာပဲ။ ေစ်းဆုိင္ကမိန္းမက ေစ်းသြားေနလုိ႔တဲ့။ ေရသန္႔လွည္းကုိ ဆုိက္ကားသမားက ဆဲသြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္ဆုိ မုန္႔ဟင္းခါးကကုန္ၿပီ။ ညက ေျမာင္းျမေမာင္ခ်ဳိေလးလည္း ေဘာ္တြန္သရီး ထုိင္ရတာပဲ။ ကုလားကားက ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းလား။ ေအာ္ကုန္ၿပီ ေဖ့စ္ဘုတ္ႀကီးက မတရားဘူးတဲ့။

မေန႔က လမ္းေပၚဖုံးေနတဲ့ေရေတြဟာ မနက္က်ေတာ့ ေျမာင္းထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္ေတာ့ဘူး။ ဘိန္းသမားေတြကုိ ဖမ္းၾကေဟ့ဆုိေတာ့ ေဒၚလာေစ်းက ေထာင္တက္လာတယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ၀ယ္ႏုိင္လည္း ေငြငါးရာရွိရင္ ေလဆိပ္ေရာက္တာပဲ။ ၅၁၆ ရက္ေျမာက္ပါၿပီ ဆရာဦးကုိနီ။

လိမၼာၾကစမ္းပါ။ မုိက္တယ္ဆုိတာ မေကာင္းဘူး။ မုိက္တယ္မုိက္တယ္နဲ႔ ဓါတ္လုိက္ေနတဲ့ ေျမြရုိး။ ကန္ေတာ့ပါရဲ႔။ တခြန္းမွမဆဲရင္ ကဗ်ာမျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။

ႏွင္းခါးမုိး