ေလွကားေအာက္ကအခန္းကေလး

စိတ္က ကင္မရာေနာက္လုိက္တယ္

ကင္မရာက ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေနာက္လုိက္တယ္
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္က ေလေနာက္လုိက္တယ္
တေယာက္ပင့္သက္က တေယာက္အသက္ရႈသံေနာက္လုိက္တယ္
ရုပ္ရွင္ကဒါပဲ
တကားလုံး ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကေလးလြင့္ေနတာပဲ။

ဘုံဘုိင္ေခါင္းကေရက်သံတစက္စက္၊

ႏွင္းခါးမုိး

သဲနာရီ

ဒုကၡကုိပ်ားရည္ဆမ္းတာ

သစ္သီးကိတ္တလုံးျဖစ္မလာေပမဲ့
ခ်ာလီခ်က္ပလင္မ်က္ရည္က်ေတာ့
လူေတြကရီၾကတယ္။

တကယ္မငတ္ဖူးခင္တုန္းကေတာ့
ဖိနပ္ကုိစြတ္ျပဳတ္လုပ္ေသာက္တာ
ရီစရာေပါ့အခ်စ္ရယ္၊

ျမစ္ဟာ တံတားေအာက္မွာ ျပန္ေကြ႔ဖုိ႔မလြယ္
နာက်င္မႈမွာ ပိတ္ရက္မရွိ
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဖုန္းမျမည္၊

ဟယ္လင္
မင္းပဲမွားသလား၊ ငါပဲမွားသလား
စစ္ပြဲကေတာ့ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။

ႏွင္းခါးမုိး

22. July. 2018

ေနတတ္ရင္ စင္ကာပူ

ကဲ ေဘာ္ဒါေတြ

ၾကက္ကုိေၾကာ္တဲ့ၾကက္ေၾကာ္ လာၿပီေနာ္၊
မီးခုိးနဲ႔ေညွာ္နံ႔တင္လွည္းကေလး
တုိက္ေအာက္ေရာက္ၿပီ။

အမႈိက္ပစ္မယ္ အမႈိက္
အမႈိက္လွည္းထဲက ကေလးက
သူျမင္သမွ်ကုိ အမႈိက္ပုံလုိ႔ထင္တယ္
ၿမိဳ႕ႀကီးလည္းအမႈိက္ပုံ
လူေတြလည္းအမႈိက္ပုံ၊
သူတုိ႔သားအမိကုိျမင္ရင္
ထုိးထုိးေဟာင္တဲ့ေခြးေတြက်ေတာ့
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလုိ႔ထင္တယ္
ခဲနဲ႔ေပါက္လုိက္၊ တုတ္နဲ႔ပစ္လုိက္၊
မကုန္ေသးတဲ့အားလူးေၾကာ္ထုပ္ကုိ လုေကာက္လုိက္၊
သူမႏိုိင္ေတာ့ရင္ အေမ့ဆီေရာက္ေအာင္ေျပးၿပီး ေအာ္ငုိလုိက္
အေမက လွည္းထဲထည့္ၿပီး လမ္းမတေလ်ာက္တြန္းသြားတဲ့အခါ
တေ၀ါေ၀ါျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ေမာ္ေတာ္ကားေတြကုိ
တေယာက္ေယာက္ကလွည္းထုတ္လုိက္တဲ့အမႈိက္ခြံႀကီးေတြလုိ
တေဟးေဟးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနျပန္ေရာ။

ၿမိဳ႕ထဲကုိ အုန္းေမႊးလုံးကားႀကီးေတြ တန္းစီ၀င္လာပါၿပီ၊
အဲဒီဆုိက္ကားသမားေလးဟာ စစ္သူႀကီးဟန္နီေဘာပဲ
ဘယ္အရာကမွ သူ႔ကုိ မတားဆီးႏုိင္ဘူး
တရပ္ကြက္လုံး သူ႔ကုိဖုန္းေခၚရတယ္၊
အဂၤေတေလာင္ထားတဲ့ေျခေထာက္ေတြဟာ
ဘီယာဆုိင္ကုိေက်ာ္ၿပီး အျဖဴပုန္းဆုိင္ေလးထဲ ခ်ဳိး၀င္သြားၾကတယ္၊
မိန္းမ၀၀ႀကီးတေယာက္ဟာ ဘုရားပန္းေတြပုိက္လုိ႔
ကြမ္းယာဆုိင္ဆုိတာ လုိင္းေပါင္းစုံဖမ္းလုိ႔ရတဲ့ ေရဒီယုိတလုံးပဲ။

ေကာင္မေလးက ငွက္ေပ်ာ္အူဖတ္ႀကိဳက္တယ္
ေကာင္ေလးက ျငဳပ္သီးမႈန္႔ေၾကာက္တယ္
အလုပ္ကအျပန္ ကားေနာက္က်တဲ့ညေနတုိင္း
မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ေလးထဲကညစာဟာ
တခါတခါ ႀကိတ္ရယ္သံေလး ထြက္လာတယ္
တခါတခါ ႀကိတ္ငုိသံေလး လြင့္လာတယ္။

တႏုိင္ငံလုံးလင္းဖုိ႔ ဓာတ္အားမလုံေလာက္ေပမဲ့
အေမတေယာက္ရဲ႕ႏွလုံးသားကုိျပာခ်ဖုိ႔ေတာ့ ဗုိ႔အားကျပည့္တယ္။
အခုသစ္ကုိင္းေတြခုတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ
မေန႔က ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့သားကေလး အိမ္ကုိျပန္မေရာက္ခဲ့ဘူး။

လမ္းသြားရင္း ေကာ္မန္႔မေရးပါနဲ႔မိန္းကေလးရယ္
၀င္လာတဲ့မက္ေဆ့တုိင္း မင္းဘ၀နဲ႔ဆုိင္တာမဟုတ္ဘူး၊
တရာတန္ငပိေထာင္းတဗူးနဲ႔ သီးစုံဟင္းတထုပ္ပါလာရင္
ဒီညေနျဖစ္မယ့္စစ္ကုိ မနက္ျဖန္ေရြ႕ထားလုိ႔ရတယ္။

တံခါးကုိ တ၀က္ဟထားတဲ့အခါ၊

ႏွင္းခါးမုိး

အရင္ဘ၀ကေရာ္ဘင္ဟု

ပန္းပြင့္ေတြကအတုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္

သံဆူးႀကိဳးကေတာ့စစ္တယ္၊

အုိးေလးခြက္ေလးမွကုိယ့္မွာမရွိရင္
မုိးရြာတုန္းဘယ္လုိေရခံမလဲ၊

တည္ေနတုန္းမီးျပတ္သြားေတာ့
ေပါင္းအုိးထဲကဆန္ေတြခမ်ာ
ထမင္းျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ဘူး၊

မင္းအေပၚဆုိးခဲ့သမွ်
ကမၻာႀကီးအေပၚေကာင္းပါမယ္။

ႏွင္းခါးမုိး
၁၉၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၈

တစိမ္းည

ၿမိဳ႕ရဲ႕အေမွာင္ကုိ ဥၾသသံန႔ဲရုိက္ဖြင့္၊ ခရီးေ၀းက ၀င္လာတဲ့ရထား၊ အိပ္မေပ်ာ္သူနဲ႔ ေလွကားထဲကေျခသံေတြ။

ေရခ်ဳိးခန္းမီးဟာလင္းေန၊ တ၀က္ပဲဖတ္ရေသးတဲ့စာအုပ္၊ တံခါးေနာက္က အိမ္ေျမွာင္အၿမီးပုတ္သံနဲ႔ ေၾကာင္ခုန္ခ်တဲ့ေခါင္မုိး။

မသိမႈ မရွိမႈထဲ ပြင့္ပြင့္ေၾကြေၾကြ၊ အဆုံးမရွိေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့လမ္း၊ မုိးရြာထဲ ထီးကေလးဖြင့္ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားတဲ့အခါ မ်က္ရည္ဟာ၀တ္စုံအျပည့္ ေပးထားတဲ့လိပ္စာအတုိင္း ဖုန္းေခၚသံေတြ။

တေယာက္မၾကားခ်င္တဲ့စကား တေယာက္ေျပာေၾကး။

ႏွင္းခါးမုိး

၁၂၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၈

ဒီေန႔ထုိး မနက္ျဖန္ေပါက္

ေနေရာင္က လက္သည္းဆုိးေဆးအျပည့္နဲ႔ လမ္းထဲကုိ၀င္လာတယ္။ ျပတင္းေပါက္ကုိဖြင့္တာနဲ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ တန္းေတြ႔တာပဲ။ ေစ်းဆုိင္ကမိန္းမက ေစ်းသြားေနလုိ႔တဲ့။ ေရသန္႔လွည္းကုိ ဆုိက္ကားသမားက ဆဲသြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္ဆုိ မုန္႔ဟင္းခါးကကုန္ၿပီ။ ညက ေျမာင္းျမေမာင္ခ်ဳိေလးလည္း ေဘာ္တြန္သရီး ထုိင္ရတာပဲ။ ကုလားကားက ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းလား။ ေအာ္ကုန္ၿပီ ေဖ့စ္ဘုတ္ႀကီးက မတရားဘူးတဲ့။

မေန႔က လမ္းေပၚဖုံးေနတဲ့ေရေတြဟာ မနက္က်ေတာ့ ေျမာင္းထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္ေတာ့ဘူး။ ဘိန္းသမားေတြကုိ ဖမ္းၾကေဟ့ဆုိေတာ့ ေဒၚလာေစ်းက ေထာင္တက္လာတယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ၀ယ္ႏုိင္လည္း ေငြငါးရာရွိရင္ ေလဆိပ္ေရာက္တာပဲ။ ၅၁၆ ရက္ေျမာက္ပါၿပီ ဆရာဦးကုိနီ။

လိမၼာၾကစမ္းပါ။ မုိက္တယ္ဆုိတာ မေကာင္းဘူး။ မုိက္တယ္မုိက္တယ္နဲ႔ ဓါတ္လုိက္ေနတဲ့ ေျမြရုိး။ ကန္ေတာ့ပါရဲ႔။ တခြန္းမွမဆဲရင္ ကဗ်ာမျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။

ႏွင္းခါးမုိး

မ်က္ရည္နဲ႔ ရယ္သံ

အာဏာရွင္ေတြရဲ႕အၿပံဳးမွာ လက္ခုပ္သံသိပ္စည္ကားတယ္
အားလုံးက ျပဇာတ္ေတြခ်ည္း၊

ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕တရားမွ်တမႈက ဘယ္သူ႔ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာလဲ
ငါတုိ႔ရဲ႕နားထင္ဟာ ဘယ္သူ႔ေသနတ္ေျပာင္း၀ေအာက္မွာလဲ၊

စစ္ျဖစ္လုိ႔ ပ်က္သြားတဲ့ကမာၻမွာေတာင္
လူ႔တန္ဘုိးေတြ ရွင္က်န္ခ်င္က်န္ရစ္မယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ပုိက္ဆံေပးၿပီး ညအိပ္လုိ႔ရတဲ့ေခတ္မွာ
အမွန္တရားဆုိတာ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ကြန္ဒုံးပဲ၊

သတင္းေတြဟာ မုဒိန္းက်င့္ခံထားရတဲ့ ကဗ်ာပဲ
ကဗ်ာဆရာဟာ မီးေလာင္ေနတဲ့အမႈိက္ပုံပဲ၊

ေဆြးေႏြးပြဲေတြၿပီးတဲ့အခါ ဧည့္ခန္းေဆာင္ထဲက ပန္းျခင္းေတြကုိ
အုတ္ဂူေတြေပၚပုိ႔ေပးလုိက္ၾကပါ။

ငါ အသဲမကြဲဘူးထင္လား။ ။

ႏွင္းခါးမုိး

မုိးရဲ႕စတုိင္

မုန္တုိင္းက ၀တ္စုံအျပည့္နဲ႔ ညစာစားပြဲထဲ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ

အေနာက္ေတာင္ေထာင့္၀ုိင္းမွာ အပ်ဳိမေလးက ေပ်ာက္သြားတဲ့ၾကယ္ေတြကုိ ေရတြက္ေနရဲ႕၊

သစၥာအေဖာက္ခံရတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးက တိမ္ဆုိးေတြကုိ သံႀကိဳးေျဖလႊတ္လုိက္တဲ့အခါ
တုန္ယင္ေနတဲ့ရပ္ကြက္ကေလးဟာ သူ႔ျပတင္းေပါက္ေတြကုိ ကမန္းကတမ္းဝွက္ရွာတယ္
လမ္းေဘးေရႏႈတ္ေျမာင္းကေလးေတြကေတာ့ ရရာလက္နက္စြဲကုိင္ၾကရင္း ငါတုိ႔မွာေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး တဲ့။

ဘက္စကားေပၚမွာ က်န္ခဲ့တာလား
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ က်န္ခဲ့တာလား
လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ထီးကေလးေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ကႀကီးပါတယ္။

တရံတခါက ၀ရန္တာမွာ
ဂမုန္းပင္ကေလး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ရွိပါေစ။ ။

ႏွင္းခါးမုိး

လမး္ရဲ႕စတုိင္

ေျခရာေတြမွာ ေ၀ဒနာေတြ႔တယ္
ေ၀ဒနာေတြမွာ ေျခရာေတြ႔တယ္
မင္းတုိ႔လုိရာေရာက္ပါေစ။

မီးတုိင္ေလးေအာက္မွာ
အိမ္ေရာက္ေအာင္ေတာင္ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ခ်ာတိတ္ဟာ
သနပ္ခါးရနံ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔ စာတေစာင္ကုိ ကတုန္ကယင္ထုတ္ဖတ္ေနတယ္။

ေလွ်ာက္ခဲ့တာေတာ့ အေ၀းႀကီးပဲ
ေရာက္ခဲ့တာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ
ေလေတြတုိက္ေနတဲ့ လမ္းေပၚမွာ လြင့္လုိ႔ေကာင္းတုန္းလား ေလလြင့္သူႀကီး။

ေတာင္တန္းႀကီးေပၚ တင္ၿငိေနတဲ့အပ္ျခည္ႀကိဳးေလးတေခ်ာင္းကုိ ေငးၾကည့္ရင္း
လူ႔ဘ၀ေတြဟာ တခါတေလ ေလာင္းေၾကးျဖစ္ခဲ့ဘူးတာ သတိရတယ္။

ႏွင္းခါးမုိး

ေရရဲ႕စတုိင္

ေရက ပုလင္းထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး
ပုလင္းက ပုံးထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး
ပုံးက အခန္းထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး

၀င္လာတဲ့သူရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈကုိ
စိတ္ေအးလက္ေအး ထုိင္ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။

ေရရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က
စီးဆင္းေနဖုိ႔ပဲ။

ႏွင္းခါးမုိး