Friday, March 7, 2014

ေသာ့ေလးေခ်ာင္းႏွင့္ ဦးေႏွာက္ကုိ ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ျခင္း

(ေ၀လင္း)

ရွစ္ေလးလုံးမွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်သာပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကျငာစာတမ္း မဖတ္ဖူးခဲ့ပါဘူး။ စစ္ခုံရုံးက ေထာင္ခ်လုိက္လုိ႔ ေထာင္ထဲသာေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးအယူအဆကုိ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္ညံ့လုိ႔ ခံရတယ္ပဲ မွတ္ပါတယ္။ စစ္တပ္က အာဏာရွင္စံနစ္က်င့္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ ဆုိး၀ါးတယ္။ ျပည္သူေရြးေကာက္တဲ့သူ အစုိးရလုပ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီစံနစ္ဆုိရင္ လူထုကုိ ဘယ္သူကမွ အႏုိင္က်င့္လုိ႔မရဘူး။ ဒီအသိေလာက္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တာပါ။
လူငယ္ဘ၀မွာ ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ပန္းဆုိးတန္းပလက္ေဖာင္းက ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္ေဟာင္းေလးေတြကုိ စြဲလန္းခဲ့ဘူးေပမယ့္ လူၾကားထဲကုိးကားလုိ႔မသင့္ေတာ္ေအာင္ ေခတ္ကေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။အေတြးအေခၚေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ ငယ္ငယ္တုန္းက တုိးတက္တယ္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ႀကီးလာေတာ့ တုိးတက္တယ္ေျပာၿပီး ကုိယ္သိတာပဲဖက္တြယ္ထားတဲ့သူေတြကုိ စိတ္ပ်က္တယ္။ 
မိရုိးဖလာအရ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကုိးကြယ္သည့္ဘာသာဆုိၿပီး ပုံစံျဖည့္ရတုိင္း ဗုဒၶဘာသာေရွ႕ မိရုိးဖလာထည့္ဖုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေတြးအေခၚအရ ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။ သစၥာေလးပါးနဲ႔ မဂၢရွစ္ပါးကုိ ေသေသခ်ာခ်ာသိၿပီထင္လုိ႔ မိရုိးဖလာျဖဳတ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာခံယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာကုိမယူရင္ က်န္တာေတြက အယူမွားေတြခ်ည္႔၊ မိစာၦဒိဌိေတြပဲဆုိတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ကုိေတာ့ ဒီေန႔ထက္ထိ လက္မခံႏုိင္ခဲ့ပါ။ ေကာင္းကင္ဘုံက တခုတည္းရွိေပမယ့္ ေကာင္းကင္ဘုံကုိ တက္တဲ့လမ္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆုိတဲ့ ခံယူမႈမ်ဳိးက ပုိသင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ လက္ခံပါတယ္။ 

တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ အားလုံးကုိ လက္ခံရမယ္လုိ႔ မေျပာလုိပါ။ အားလုံးကုိ ေလ့လာဖုိ႔ေတာ့လုိပါတယ္၊ အားလုံး ရဲ႕တည္ရွိမႈကုိ လက္ခံတတ္ဖုိ႕လုိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕လက္ေတြ႕ဘ၀ပါ။ အေတြးအေခၚကေန ထြက္ေျပးမယ္ဆုိ ထြက္ေျပးလုိ႕ရပါတယ္။ ဘ၀ကေတာ့ ထြက္ေျပးလုိ႕မရပါ။ဘ၀ကထြက္ေျပးရင္ အရႈံးသမားျဖစ္သြားပါမယ္။ အႏုိင္ရဖုိ႔ ဘ၀နဲ႔လုိက္ဖက္တဲ့ အေတြးအေခၚလုိပါတယ္။ လက္ေတြ႔နဲ႔ဘ၀ေပါင္းစပ္ႏုိင္တဲ့အေတြးအေခၚကုိသာ တုိးတက္တယ္လုိ႔ ဆုိသင့္တယ္။ 
လမ္းေဘးအရက္ဆုိင္မွာထုိင္တုန္း လူႀကီးလူမုိက္တေယာက္က ၾသ၀ါဒေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။ လူတုိင္းအဘိဓမၼာဆရာခ်ည္းပဲကြ တဲ့၊ လူအထင္ႀကီးေအာင္ စာအုပ္ထူထူႀကီးေတြကုိင္ေလ့ရွိသူမုိ႔ အေတာ္ေဒါပြခဲ့ဘူးပါတယ္။ အသက္ကေလးရလာ။ အေတြ႔အႀကံဳေလး စုံသလုိရွိလာေတာ့မွ သူဘာဆုိလုိတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ရတယ္။ အဆုံးအမေတြ၊ အၾကားအျမင္ေတြ၊ သင္ၾကားခ်က္ေတြ၊ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးတာေတြကုိ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ေပါင္းစပ္ရင္း ကိစၥရပ္တုိင္းအတြက္ လူတုိင္းမွာ ေျပာစရာကုိယ္ပုိင္စကားေတြ ရွိလာတတ္တယ္။ အဲဒါ သူ႔ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္အဘိဓမၼာပါပဲ၊
ဘယ္ကိစၥပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚရွိရမယ္။ တုိးတက္တဲ့အေတြးအေခၚေတြကုိ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ေပါင္းစပ္ရင္း ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူဖုိ႔လုိတယ္။ တုိးတက္တဲ့အေတြးအေခၚဆုိၿပီး မိတၱဴ ကူးလက္ခံတတ္ယုံနဲ႔ ဘ၀မွာ အႏုိင္မရႏုိင္ဘူး။ ဘ၀ဆုိတာ တပုံစံတည္းမဟုတ္ဘူး။  ကုိယ့္ဘ၀ သူ႔ဘ၀ တထပ္တည္းမက်ႏုိင္ဘူး။ အဘိဓမၼာဆုိတာ ဆုိင္တင္ေရာင္းတဲ့ရွပ္အက်ႌလုိမ်ဳိး ဖရီးဆုိဒ္လုပ္ထားလုိ႔မရဘူး။ သူကုိယ္တုိင္းနဲ႔သူ တုိင္းခ်ဳပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ 

ေနာက္တခုက အေတြးအေခၚဆုိတာ ျပည္တြင္းျဖစ္ကုိပဲအားေပးရမယ္ဆုိၿပီး ရူးသြပ္စြာ၀ံသာႏုလုိ႔မရဘူး။ ရာဘာဖိနပ္တုိ႔၊ ေခါက္ထီးတုိ႔လုိ သြင္းကုန္အစားထုိး ထုတ္လုပ္လုိ႔လည္းမရဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းျဖစ္အေတြးအေခၚရယ္လုိ႔ မယ္မယ္ရရမရွိပါ။ ဗုဒၶဘာသာကအစ၊ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒအလယ္၊ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးအဆုံး အားလုံးႏုိင္ငံျခားက တင္သြင္းလာတာပါ။ နအဖလက္ကုိင္တုတ္ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး၀ါဒဆုိတာလည္း ဆူဟာတုိလက္ထက္ အင္ဒုိနီးရွားက ဂုိကာရဲ႕အာ ေဘာ္ကုိ တင္သြင္းလာတာလုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိေျပာႏုိင္ပါတယ္။ 
ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဆုိတာ မွတ္မိၾကအုန္းမွာပါ။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ (အဲဒီအခ်ိန္က) လူႀကိဳက္မ်ားမယ့္အေတြးအေခၚနဲ႔ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ၿပီး ကုိယ္ပုိင္လုိလုိလုပ္ထားတာပါ။ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းၿပီး ဟုတ္သေယာင္ထင္ခဲ့ရေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ကင္းကြာခဲ့လုိ႔၊ ငါ ငါ့တပ္ ငါ့လူဆုိတဲ့ အတၱေတြ ေရွ႕တင္ခဲ့လုိ႕ က်ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ အခုလည္း နအဖက လူထုလုိလားခ်က္နဲ႔ သူတုိ႔ကုိယ္က်ဳိးအတၱကုိ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ၿပီး စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ဒီမုိကေရစီဆုိၿပီး လုပ္ေနပါတယ္။ စင္မတင္ခင္က ဘင္ေပါက္မယ့္ျပဇာတ္ပါ။ 
ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္၊ ျပည္တြင္းျဖစ္၊ ျဖတ္ညွပ္ကပ္၊ သူတုိ႔ေတးသြားကုိ ကုိယ့္စာသားထည့္ဆုိတဲ့ေကာ္ပီလုိမ်ဳိး အေတြးအေခၚေတြေထြျပားေပမယ့္ အဓိကက ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ေပါင္းစပ္ႏုိင္ဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ကုိႀကိဳးစားရမယ္။ 

ကမာၻေပၚမွာ ေဆး၀ါးကုမၼဏီေတြဟာ ေဆး၀ါးအသစ္တခုထုတ္လုပ္ၿပီးရင္ ေစ်းကြက္ကုိတင္ေရာင္းဖုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိ အေတာ္ေစာင့္ရတယ္။ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေဆးရဲ႕အာနိသင္ကုိ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ခ်င္တယ္။ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာ တိရိစာၦန္ေလးေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ခဲ့ရေပမယ့္ မေက်နပ္ဘူး။တကယ့္လူနာေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဘက္ဆီမွာက အဲဒီအခြင့္အေရးမရႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻေပၚမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ေဒသေတြ၊ ဒုကၡသည္ေတြရွိတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ျပင္ပအကူအညီေတြလုိေနတယ္။ အစားအေသာက္ေတြလုိတယ္။ ေဆး၀ါးေတြလုိတယ္။ ေဆး၀ါးကုမၼဏီတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးစမ္းသပ္ကြင္းေတြ ရသြားတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရြးခ်ယ္စရာကင္းမဲ့ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ေဆး၀ါးအသစ္ေတြရဲ႔ အစမ္းသပ္ခံသတၱ၀ါေတြျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ စမ္းသပ္ခဲ့ၿပီးသားေတြျဖစ္ေပမယ့္လည္း တကယ့္လူနာေတြကုိ လက္ေတြ႔တုိက္ေကၽြးကုသၾကည့္တဲ့အခါ ေဘးထြက္အက်ဳိးေတြ ရွိတတ္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတြက္ တရားစြဲလည္း မခံရ။ ေလ်ာ္ေၾကးလည္း မေပးရ။

နယ္စပ္ေဒသမွာ အလုပ္ရုံဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြ၊ သင္တန္းေတြ တက္ရတယ္။ ျပည္တြင္းမွာဖတ္မိရင္ ေထာင္က်ႏုိင္တဲ့စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရတယ္။ စကၠဴေတြကလည္း အေကာင္းစားေတြ၊ စာအုပ္ၾကည့္လုိက္ရုံနဲ႔ ဘယ္ကထုတ္တယ္ဆုိတာ တန္းသိႏုိင္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ေရငတ္ေျပသြားသလုိ စာအုပ္မ်ဳိးေတြရွိသလုိ၊ လည္ေခ်ာင္းထဲ ငါးရုိးနင္သလုိ စာအုပ္မ်ဳိးေတြလည္း ႀကံဳရတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာလည္း လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ဘ၀င္က်ရတာေတြရွိသလုိ နားထဲ သံရည္ပူေလာင္းထည့္ခံလုိက္ရသလုိ က်ဥ္တက္သြားရတာေတြလည္း ၾကားရတတ္တယ္။ 
ဒါေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္ကုိ ဆန္႔က်င္တယ္ဆုိရုံနဲ႔မၿပီး။ စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္ရုံနဲ႔ အားလုံးမၿပီး။ အဲဒီလုိ အရင္ထက္ အမ်ားႀကီးပုိသိလာရတယ္။ ေလ့လာေလ၊ ေလ့လာဖုိ႔လုိေလ၊ ေလ့လာေရးစိတ္ ထက္သန္ခဲ့ရတယ္။ 
အေျပာင္းအလဲအတြက္ အေျပာင္းအလဲေတြလုိတယ္လုိ႔ လက္ခံလာရတယ္။
ဘာကုိေျပာင္းလဲရမလဲ၊ အေတြးအေခၚေတြေျပာင္းလဲရမယ္။ 
ဘယ္ကစေျပာင္းမလဲ၊ မိမိကုိယ္တုိင္က စေျပာင္းရမယ္။ 
ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ေလ့လာရမယ္။ 
အဲဒီလုိ ေလ့လာဖုိ႔ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စမ္းသပ္ေဆး၀ါးေတြ ဒုကၡသည္ေတြကုိ တုိက္ဖူးတယ္ဆုိတဲ့အေတြးကုိေတာ့ မေမ့ဘူး။

သမုိင္းဖတ္စာထဲမွာ ျမန္မာျပည္ ကၽြန္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းသင္ေတာ့ ကုိလုိနီ၀ါဒကုိ သိခဲ့ရတယ္။ ကုိလုိနီေတြ နယ္ခ်ဲ႔တဲ့နည္းက မသုံးလုံး၊ အမ္သုံးလုံးနည္းျဖစ္သတဲ့။ ပထမ မစ္ရွင္ Mission လုိ႔ခၚတဲ့ သာသနာျပဳေတြေရာက္လာသတဲ့။ ဒုတိယ Marchant မားခ်န္႔လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုန္သည္ေတြေရာက္လာသတဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ Military မစ္လထရီလုိ႔ေခၚတဲ့ စစ္တပ္ႀကီးေရာက္လာေရာတဲ့။ 
အခုေခတ္က ဂလုိဘယ္လုိက္ေစးရွင္း Globlization ေခတ္ပါ။ ကမာၻႀကီးဟာ ရြာႀကီးတရြာလုိျဖစ္လာတဲ့အတြက္ သူႀကီးေတြ၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္းေတြ လုိလာပါတယ္။ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ မီးနဲ႔ရႈိ႕တာ ဘယ္သူ႔ဂရုစုိက္ရမွာလဲဆုိတဲ့သူေတြကုိ ဆုံးမႏုိင္မယ့္သူလုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုကုိ သံကြန္ျခာအုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြက ဂလုိဘယ္ကုိ လက္သစ္ကုိလုိနီလုိ႔ ဆုိင္းဘုတ္တပ္ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကုိ ကတုပ္က်င္းတူးၿပီး ခံတုိက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ စစ္ေအးမွာ အေရးနိမ့္ခဲ့ ရတဲ့သူေတြကလည္း ဓမၼကထိကေလသံနဲ႔ ဂလုိဘယ္ဒုကၡသစၥာကုိ ယပ္လွဲတရား ၀င္၀င္ေဟာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အလုပ္ရုံဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ၊ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြမွာ၊ သင္တန္းေတြမွာ တခါတေလ နားထဲသံရည္ပူေလာင္းခံရတဲ့အခါ သမုိင္းထဲက အမ္သုံးလုံးပုံစံမ်ဳိး အုိင္ I ေလးလုံးကုိ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဒီေန႔ ဂလုိဘယ္သြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းကုိ ေျခရာေကာက္ၾကည့္တာပါ။ ဆန္႔က်င္စိတ္၊ ႀကိဳဆုိစိတ္ ကင္းစင္စြာနဲ႔ အေတြးအေခၚအရ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္တာပါ။
ပထမ အုိင္ က အင္ေဖာ္ေမးရွင္း Information ပါ။ သတင္းေတြ ၀င္လာပါတယ္၊ ၀င္ယူပါတယ္၊ တားလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။
ဒုတိယ အုိင္ က အင္ဗက္စမန္႔ Investment ပါ၊ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ မလာရင္ေတာင္ လာခ်င္ေအာင္ ဆြယ္ၾကရပါတယ္။ အရင္းမ်ားမွ တုိးတက္မယ္လုိ႔ သိကုန္ၾကပါၿပီ။
တတိယ အုိင္ က အင္စီက်ဳးရွင္း Institution ပါ။ ႏုိင္ငံတကာ ေအဂ်င္စီေတြ၊ အန္ဂ်ီအုိေတြ ၀င္လာပါတယ္။ လက္မခံရင္ လူေတာမတုိးျဖစ္သြားမွာပါ။
ေနာက္ဆုံး၀င္လာတာက အုိင္ဒီေရာ္ေလာ္ဂ်ီ Idiology ပါ။ အေတြးအေခၚေတြ၊ စံႏႈန္းေတြပါ။ တကမာၻလုံးလက္ခံေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကျငင္းဆန္ရင္ ရြာျပင္ထုတ္ခံရမယ့္ကိန္းပါ။ 
အေတြးအေခၚေျပာင္းလဲရင္ စံႏႈန္းေတြေျပာင္းလဲမယ္။ စီးပြားေရးဘ၀ဖြံ႔ၿဖိဳးရင္ လူေနမႈဘ၀စတုိင္ေတြေျပာင္းမယ္။ အၾကားအျမင္ေတြစုံလင္လာရင္ အမူအက်င့္ေတြေျပာင္းမယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းလည္း ေျပာင္းလဲလာမယ္ေပါ့။

ဒီအုိင္ေလးလုံးဟာ ပိတ္မိေနတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ဖြင့္ဖုိ႔ရာ ေသာ့ေလးေခ်ာင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးမွာ ဂလုိဘယ္အားလုိတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အေတြးအေခၚေတြမွာလည္း ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိး side effect  ေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကုိသတိရွိရပါမယ္။ တနည္း သူတုိ႔ဆီမွာေတာင္ ေရာင္းခြင့္မရေသးတဲ့ေဆး၀ါးေတြ မျဖစ္ေအာင္လုိ႔ေတာ့ ဦးေႏွာက္ ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ မလစ္ဟင္းသင့္ပါ၊ 

ေ၀လင္း
၂၀၀၃၊ ဧရာ၀တီအြန္လုိင္းမဂၢဇင္း၊ ျမန္မာစာမ်က္ႏွာမွ။