Sunday, July 15, 2007

ေလာကကုိေစာင့္ေရွာက္သူတုိ႕ ၀ိဥာဥ္ကား ေသသည္မရွိ

မုန္းသူမရွိ၊ ခ်စ္သူသာရွိ။ ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြသာရွိ တဲ့။
လွပေသာအဘိဓမၼာတရပ္ပါေပ။
သုိ႔ေသာ္ လူ႕ေလာကသည္ က်ေနာ္တုိ႔ထင္သလုိ မလွပခဲ့။

သူ႔ကုိသတ္မယ့္သူရွိႏုိင္သည္ဟု ႀကိဳတင္သတိေပးပါလ်က္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူထုေမတၱာအေပၚ ယုံစားခဲ့၏။ လူထုသည္ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ကုိ ခ်စ္ယုံသာခ်စ္တတ္ၿပီး အကာအကြယ္ေပးရန္မူ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္စြဲခ်က္တင္ခ်င္မိသည္။ ပိတ္ကားေပၚက ေရႊဘကမူ ပရိတ္သတ္လက္ခုပ္သံေၾကာင့္ အလူးအလွိမ့္ခံေနရရာမွ ျပန္ထလာႏုိင္၏။ တကယ့္ဘ၀ထဲက လူထုခ်စ္ေသာေခါင္းေဆာင္တုိ႔ခမ်ာမွာမူ မတရားမွဳမ်ား၏လက္ခ်က္ျဖင့္ ဘ၀နစ္မြန္းခဲ့ၾကသည္မွာ အက်ည္းတန္ေသာ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ ျမင္ႏုိင္ေတြ႔ႏုိင္ေပသည္။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ျမင္းတစီး၊ ဓါးတလက္ျဖင့္ သစၥာအရွာထြက္ခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ က်ေနာ္တုိ႔၏ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္ အိပ္ယာ၀င္ပုံျပင္မ်ား အမွန္တကယ္ျဖစ္သင့္ပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အဖုိးဗုိလ္လေရာင္ပုံျပင္ျဖင့္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့၏။
က်ေနာ္ကေတာ့ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖင့္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ပါသည္။

ဓါးသမား


၁။
ဒီဓါးက

တရားကုိေစာင့္တယ္။

ေလမွာစပယ္ပန္းနံ႕လွဳိင္လုိ႔
ေကာက္ပင္စိမ္းေတြကုိတုိးျဖတ္ၿပီး
အိမ္ကုိငါျပန္ခဲ့တယ္၊
ဒီအခ်ိန္ဆုိ
ၿခံ၀မွာငုေတြထိန္ေနေရာေပါ့။

အုိၾကည့္စမ္း
ေျပးထြက္လာတာ
ငါ့သားပါပဲ၊
မျမင္ဘူးေသးေပမယ့္ ရင္ကသိေန
သူ႔ေနာက္ကႏြဲ႕ႏြဲ႕ကေလးလြင့္ပါလာတာ
သားရဲ႕အေမ
ငါ့ရင္ထဲ ဘယ္ေတာ့မွမႏြမ္းခဲ့တဲ့ပန္းပြင့္
ေမတၱာတရားနဲ႔တမုိးလုံးကုိျပာေစခဲ့သူ
အုိခ်စ္သူ။

ေျမမွာဒူးေထာက္ထုိင္ခ်
လက္အစုံေရွ႕ဆန္႕ကမ္းၿပီး
ေထြးဖက္ေပြ႕နမ္းလုိက္ေပမယ့္
တျဖည္းျဖည္း
အေရာင္ေတြေရာေထြးေပ်ာ္က်
အဲဒီခဏမွာ
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္း
ရြာအ၀င္လမ္းကေလးက
ဟုိးအေ၀းမုိးကုပ္စက္၀ုိင္းဆီ။

၂။
ဒီဓါးနဲ႕
မတရားမွဳေတြကုိတုိက္ခုိက္ခဲ့တယ္။

သူယုတ္တုိ႔ရဲ႕ႏွလုံးသားမွာ
ဒီဓါးကုိထုိးစုိက္ခဲ့တယ္။

ငါ့ကုိမဖ်ားေယာင္းပါနဲ႔
ငါ့ကုိမၿခိမ္းေျခာက္ပါနဲ႔
ဘာကုိမွမလုိခ်င္တဲ့သူဟာ
ဘာကုိမွမဆုံးရွဳံးခဲ့ဘူး။

ေသြးသံရဲရဲေပမယ့္
ေဆာင္ဓါးေပၚလက္ၿမဲခဲ့သူ၊

အုိအရွင္
သင္မွတပါး
ငါ့အားသစၥာေပးႏုိင္သူမရွိ
နတ္ဘုရားရဲ႕အလွမွာလည္း
ငါမက်ဆုံးခဲ့ပါ
အမွန္တရားျဖင့္သာ
ဤဓါးကုိေသြးခဲ့ပါ၏။

၃။
က်ားဆုိးေတြကုိလည္း
သံႀကိဳးေျဖလႊတ္ခဲ့
သူရဲတေထာင္နဲ႔လည္း
ဓါးလွံေထာင္ေခ်ာက္ေတြဆင္ခဲ့
နံၾကားထဲလည္း
အဆိပ္ဓါးခ်က္ထုိးစုိက္ခဲ့၊
ၿပီးမွ ငါ့ကုိရင္ဆုိင္
နင္ ႏုိင္ႏုိင္မလားတဲ့
မိစာၦစစ္ရထားဟာ
ဒုန္းစုိင္းေျပး၀င္လာပါေရာ။

ေျမလက္တဆုပ္ကုိေကာက္နမ္း
သက္ေသစကားျပဳခဲ့တယ္၊
ေလာကကုိေစာင့္ေရွာက္သူတုိ႔၀ိဥာဥ္ကား
ေသသည္မရွိ
ေျမတမွဳန္မွ်သာျဖစ္ေစ
ငါ့၀န္ငါေက်ေစအ့ံ။

ေသြးသံရဲရဲေပမယ့္
ေဆာင္ဓါးေပၚလက္ၿမဲခဲ့တယ္၊
ဟုိးမုိးကုပ္စက္၀ုိင္းဆီက
ရြာအ၀င္လမ္းကေလးေပၚမွာေတာ့
ငုပင္ေတြေအာက္မိသားတစု။

၄။
ဒီဓါးက
တရားကုိေစာင့္ခဲ့တယ္။

ႏွင္းခါးမုိး





No comments: